การแสวงหาปัจจัยยังชีพ

               ท่านอบูดาวูด อันนะซาอีย์และอัตติรมีซีย์ ได้รายงานว่า : มีชายจากชาวอันศ๊อร (ชาวนครมะดีนะฮ) คนหนึ่งได้มาหาท่านศาสนทูต เพื่อขอทานจากพระองค์ พระองค์จึงได้กล่าวกับชายชาวอันศ๊อรว่า : ในบ้านของท่านไม่มีสิ่งใดเลยหรือ ? ชายชาวอันศ๊อรตอบว่า : หามิได้ โอ้ท่านศาสนทูต ในบ้านของข้าพระองค์มีผ้าปูพื้นอย่างหนาที่พวกเราเอาบางส่วนมาสวมใส่เป็นเสื้อผ้าและอีกบางส่วนเราใช้ปูพื้น และยังมีหม้อใบใหญ่เอาไว้ใส่น้ำดื่ม

               ท่านศาสนทูต (ซ.ล.) จึงทรงใช้ให้ชายผู้นั้นไปนำของทั้งสองสิ่งนั่นมาให้พระองค์ ครั้นเมื่อชายผู้นั้นได้นำสิ่งของทั้งสองอย่างมามอบแก่พระองค์ พระองค์ก็เอาสิ่งของสิ่งนั้นมาพร้อมประกาศว่า : ผู้ใดจะซื้อหาสิ่งของสองชิ้นนี้ จากฉันบ้าง ?  ก็มีชายคนหนึ่งกล่าวขึ้นว่า : “ข้าพระองค์จะเอาสิ่งของสองชิ้นนั้นด้วยราคา 1 ดิรฮัม !” พระองค์กล่าวว่า : มีผู้ใดจะให้ราคามากกว่า 1 ดิรฮัมบ้าง? ชายอีกคนหนึ่งก็กล่าวขึ้นว่า : ข้าพระองค์จะเอาสิ่งของสองชิ้นนี้เอาไว้ด้วยราคา 2 ดิรฮัม”  

               พระองค์จึงทรงมอบสิ่งของทั้งสองชิ้นนั้นแก่ชายผู้ให้ราคา 2 ดิรฮัมและทรงรับเงินจำนวน 2 ดิรฮัมเอามาและได้มอบเงินจำนวนนั้นแก่ชายชาวอันศ๊อรผู้นั้นพร้อมสั่งว่า : ท่านจงนำเงิน 1 ดิรฮัมเอาไปซื้อหาอาหารและจงนำเอาอาหารที่ซื้อได้ไปทิ้งไว้ให้กับครอบครัวของท่านและจงนำเงินอีก 1 ดิรฮัมที่เหลือซื้อขวานมาหนึ่งอัน และจงนำขวานมาให้ฉัน”  ชายชาวอันศ๊อรก็ทำตามคำสั่งของท่านศาสนทูต (ซ.ล.)  และนำขวานมาให้แก่พระองค์  

               พระองค์ก็ทรงผูกขวานกับด้ามไม้ด้วยมือของพระองค์เอง ครั้นต่อมาพระองค์จึงกล่าวขึ้นว่า : เจ้าจงไปเถิด ไปหาไม้ฟืนแล้วจงนำไปขาย และอย่าให้ฉันเห็นท่านหลังจากนี้  ในช่วงเวลา 15 วัน”  ชายชาวอันศ๊อรก็ปฏิบัติตามนั้น เมื่อ 15 วันผ่านไปชายผู้นี้ได้มาหาท่านศาสนทูต (ซ.ล.)  โดยที่เขามีเงินถึง 10 ดิรฮัม ซึ่งเขาได้นำเงินบางส่วนไปซื้ออาหารไว้แล้ว ท่านศาสนทูต (ซ.ล.) ได้ทรงกล่าวว่า : สิ่งนี้ย่อมดีกว่าการที่ท่านจะมาหาในสภาพขอทาน และการขอทานนั้นจะเป็นรอยด่างดำในใบหน้าของท่านในวันกิยามะห์”

               (คัดจากหนังสือ ตัรบียะตุ้ลเอาล๊าด 1/337)