คำตอบที่กล้าหาญและตรงเป้า


          ครั้งหนึ่งท่าน อะมีรุ้ลมุอ์มีนีน อุมัร อิบนุ อัลคอตตอบ (ร.ฎ.) ได้เดินผ่านในเส้นทางหนึ่งของนครมะดีนะฮ ซึ่งในเส้นทางนั้นมีบรรดาเด็กกำลังวิ่งเล่นกันอยู่อย่างสนุกสนาน ในบรรดาเด็ก ๆ เหล่านั้นก็มีท่าน อับดุลลอฮอิบนุ อัซซุบัยร์ ซึ่งขณะนั้นยังมีอายุน้อยร่วมเล่นสนุกอยู่ด้วย เมื่อรู้ว่าท่านอุมัร (ร.ฎ.) เดินผ่านมา บรรดาเด็กๆ ก็พากันวิ่งหนีเนื่องจากเกรงกลัวว่าท่านอุมัร (ร.ฎ.)

          แต่ปรากฏว่าท่าน อิบนุ อัซซุบัยร์ ยืนนิ่งอยู่ไม่ได้หลบไปไหน ครั้นเมื่อท่านอุมัร (ร.ฎ.) เดินเข้ามาถึงท่านก็กล่าวขึ้นว่า: เพราะเหตุใด? เจ้าจึงไม่วิ่งหนีไปพร้อมกับเด็ก ๆ เหล่านั้น ท่านอิบนุ อัซซุบัยร์ จึงตอบสวนทันควันว่า : ก็ฉันไม่ใช่ผู้กระทำผิดอาชญากรรมอันใดนี่ ใยเล่าฉันจึงต้องวิ่งหนีท่านด้วย และถนนก็ออกจะกว้างขวางอยู่ ใยเล่าฉันจึงต้องหลีกทางให้กับท่านด้วย ถนนมิได้คับแคบซักหน่อย!

          เมื่อท่านอุมัร (ร.ฎ.) ได้รับฟังคำตอบอันหาญกล้าและฉะฉานของท่านอิบนุ อัซซุบัยร์ ท่านก็มิได้ว่ากระไร ได้แต่ชื่นชมคำพูดคำจาอันสมเหตุสมผลของอิบนุ อัซซุบัยร์ อยู่ในใจเท่านั้น

          (คัดจากหนังสือ ตีรบียะตุ้ลเอาล๊าด ฟิลอิสลาม 1/305)