คุณค่าแห่งการบริจาคทาน

        ท่านอิหม่ามอับดุลลอฮ อิบนุ อัลมุบาร๊อก นักวิชาการหะดีษนามอุโฆษนั้นท่านมักจะทำการบริจาคทานครั้งละมาก ๆ จนกระทั่งในปี ๆ หนึ่งนั้น ท่านได้บริจาคทานเป็นทรัพย์สินมากกว่า 100,000 ดีนาร ครั้งหนึ่งท่านได้ออกเดินทางไปประกอบพิธีฮัจญ์พร้อมกับสานุศิษย์ของท่านและได้เดินทางผ่านมายังดินแดนแห่งหนึ่ง นกที่ท่านนำเอาใส่กรงมาเพื่อเชิดเป็นอาหารได้ตายลง ท่านได้สั่งให้โยนซากของมันทิ้งไว้ ณ กองขยะของเมืองนั้นและบรรดาสานุศิษย์ก็ออกเดินนำหน้าท่านไปส่วนตัวท่านเองนั้นเดินรั้งท้าย

        ครั้นเมื่อผ่านกองขยะนั้นไปได้เพียงชั่วครู่ก็มีสตรีนางหนึ่งออกมาจากบ้านของนางที่อยู่ใกล้ ๆ กับกองขยะ และนางก็ได้นำเอาซากของนกที่ตายนั้นไป เมื่อท่านอิบนุ อัลมุบาร๊อก (ร.ฮ.) ได้เห็นการกระทำของสตรีนางนั้นก็เกิดความฉงนใจจึงได้ออกปากถามนางไปว่า : เพราะเหตุใดนางจึงได้กระทำเช่นนั้น? สตรีนางนั้นจึงเล่าให้ท่านอิหม่ามได้รับรู้ว่า นางและน้องชายเป็นคนยากจน และไม่มีใครรู้จัก และทั้งสองก็ไม่มีอาหารจะกินประทังชีวิต

        เมื่อทราบความเช่นนั้น ท่านอิหม่าม อิบนุ อัลมุบาร๊อก จึงได้สั่งให้ลูกหาบเสบียงสัมภาระย้อนกลับมาและกล่าวแก่ผู้คุมเสบียงสัมภาระว่า: มีทรัพย์สินอยู่กับท่านสักเท่าไร? ผู้คุมตอบว่า: 1,000 ดีน๊าร” ท่านจึงบอกแก่เขาว่า: เจ้าจงนับเงินเอาไว้จำนวน 20 ดีน๊าร ที่พอสำหรับค่าใช้จ่ายในการเดินทางกลับสู่เมืองมัรว์และจงมอบเงินส่วนที่เหลือทั้งหมดให้กับนางเถิด เช่นนี้ย่อมเป็นการดีกว่าที่เราจะไปประกอบพิธีฮัจญ์ในปีนี้” ต่อมาท่านอิหม่ามกับคณะของท่านก็เดินทางกลับสู่เมืองมัรว์ โดยมิได้ประกอบพิธีฮัจญ์ในปีนั้น

        (คัดจาก ตัรบียะตุ้ลเอาล๊าด 1/338)