การปฏิบัติต่อผู้อ่อนวัยกว่า
ท่านอิหม่ามมุสลิมได้รายงานจากท่านซะฮ์ล อิบนุ ซะอ์ดฺ อัซซาอิดีย์ (ร.ฎ.) ว่า ครั้งหนึ่งมีผู้นำน้ำดื่มมามอบให้กับท่านศาสนทูต (صلى الله عليه وسلم) พระองค์ก็ได้ทรงดื่มน้ำนั้น โดยทางด้านขวาของพระองค์มีเด็กน้อยคนหนึ่งนั่งอยู่และมีบรรดาผู้สูงอายุ นั่งอยู่ด้านซ้ายของพระองค์
พระองค์จึงทรงกล่าวแก่เด็กน้อยผู้นั้นว่า “เจ้าอนุญาตแก่ฉันหรือไม่ ที่ฉันจะมอบน้ำดื่มให้แก่บรรดาผู้อาวุโสเหล่านั้น?” เด็กน้อยตอบว่า: ไม่ได้หรอก ขอสาบานต่ออัลลอฮ ฉันจะไม่ยอมสละส่วนของฉันที่ได้รับจากพระองค์ให้กับผู้ใดเป็นอันขาด! (นี่คือ คำตอบอย่างตรงไปตรงมาของเด็กน้อย ซึ่งท่านศาสนทูต (صلى الله عليه وسلم) ก็มิได้ว่ากระไรกับเด็กน้อย นอกเหนือจากที่พระองค์ได้ทรงพูดในทำนองขออนุญาตอันแสดงถึงการไม่ถือตัวของพระองค์ ตลอดจนคำนึงถึงความรู้สึกของผู้อ่อนวัยกว่าอย่างเห็นได้ชัด)
และมีระบุไว้ในตำราวรรณคดีของชาวอาหรับว่า มีเด็กน้อยคนหนึ่งได้พูดจาเบื้องหน้า คอลีฟะห์ อัลมะอ์มูน และตอบคำถามของพระองค์ได้อย่างน่าฟัง
คอลีฟะห์ : เจ้าเป็นลูกของผู้ใดหรือ เจ้าหนูน้อย?
เด็กน้อย : ข้าพระองค์เป็นลูกของมารยาทขอรับท่านผู้นำปวงชน ผู้ศรัทธา!
คอลีฟะห์ : โอ้ ช่างเป็นเชื้อสายที่ประเสริฐแท้ แล้วพระองค์ก็ขับโคลงอาหรับบทหนึ่งว่า “จงเป็นบุตรของผู้ที่เจ้าประสงค์ และจงสั่งสมมารยาทอันงดงาม คุณค่าของมารยาทนั้นย่อมพอเพียงแล้วโดยมิต้องพึ่งพาเชื้อสาย”
เยาวชนนั้นคือผู้ที่กล่าวว่า : นี่แน่ะ ฉันคือคนนั้น!
เยาวชนหาใช่ผู้ที่กล่าวว่า : พ่อของฉันเป็น…!
(คัดจาก ตัรบียะตุ้ลเอาล๊าด 1/306)