ความมีสามัญสำนึก

        ท่านอับดุลลอฮ์ อิบนุ ดีน๊าร (ร.ฮ.) ได้กล่าวว่า : ฉันเคยออกเดินทางไปยังนครมักกะห์พร้อมกับท่านอุมัร อิบนุ อัลคอตตอบ (ร.ฎ.) ในระหว่างทางได้มีคนเลี้ยงแกะผู้หนึ่งลงจากภูเขามาหาเรา ท่านอุมัร (ร.ฎ.) จึงกล่าวในเชิงทดสอบชายผู้นั้นว่า : โอ้ คนเลี้ยงแกะ ขอท่านจงขายแกะสักตัวหนึ่งจากฝูงแกะนั้นให้กับฉันเถิด!  คนเลี้ยงแกะตอบว่า : อันที่จริงฉันเป็นเพียงทาสที่มีเจ้านาย!

        ท่านอุมัร (ร.ฎ.) จึงกล่าวว่า: ถ้าเช่นนั้น ท่านก็จงกล่าวแก่ผู้เป็นนายของท่านว่า หมาป่าได้กินแกะตัวนั้นไปแล้ว! คนเลี้ยงแกะจึงกล่าวขึ้นว่า: แล้วพระองค์อัลลอฮ์อยู่ที่ไหนเล่า! เมื่อฟังคำตอบเช่นนั้น ท่านอุมัร (ร.ฎ.) ถึงกับร่ำไห้ ต่อมาท่านก็ไปพร้อมกับทาสผู้นั้น และซื้อทาสผู้นั้นจากนายของเขาและปล่อยให้เขาเป็นไทแก่ตน ท่านกล่าวว่า : “คำพูดนี้เยี่ยงนี้ได้ปลดปล่อยเจ้าให้เป็นไทแก่ตัวในโลกนี้ และหวังว่ามันจักได้ปลดปล่อยเจ้าในโลกหน้า”

        (คัดจาก ตัรบียะตุ้ลเอาล๊าด 1/187-188)