ชื่อดอกไม้ที่มีรากศัพท์มาจากคำมลายู
หากเราเปิดพจนานุกรมไทย ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2525 เราจะพบคำมลายูปรากฏอยู่เป็นอันมาก ซึ่งส่วนหนึ่งจากคำมลายูที่เป็นชื่อต้นไม้และดอกไม้นั้นได้กลายมาเป็นชื่อเรียกหญิงไทยก็มีมีอยู่มิใช่น้อย โดยเจ้าของชื่ออาจจะไม่ทราบด้วยซ้ำไปว่า ชื่อเสียงเรียงนามของตนมีรากศัพท์มาจากคำมลายู ทีนี้เราลองมาดูกันว่า มีคำมลายูที่ใช้กันในภาษาไทยเกี่ยวกับพันธุ์ไม้และดอกไม้ตลอดจนสิ่งที่มีอยู่ในธรรมชาติอย่างไร โดยไล่เรียงตามพยัญชนะในภาษาไทยตั้งแต่ ก. ไปเลยทีเดียว ดังนี้
| 1. กระดังงา 2. กะลุมพี (ปาล์มชนิดหนึ่ง) 3. กะหลาป๋า (ชมพู่พันธุ์หนึ่ง) 4. กัลปังหา (ชื่อสัตว์ทะเล) 5. การะบุหนิง (ดอกแก้ว) 6. กาลัด (สายหยุด) 7. กาหลา (เหมือนดอกไม้) 8. กำบัง (ชื่อดอกไม้) 9. กำยาน (วัตถุเครื่องหอมชนิดหนึ่ง) 10. กุโนกามล (ต้นคนทีเขมา) 11. จำปูน (ไม้พุ่ม) 12. จำปาดะ (ขนุนพันธุ์หนึ่ง) 13. จินดาหนา (ต้นจันทน์) 14. ดาลัด (แก้ว) 15. ตลึง (ต้นอัญชัน) 16. ตันหยง (ดอกพิกุล) 17. ตาราโต (ดอกบัว) 18. ทุเรียน 19. นนตรา (ต้นกระถิน) 20. นวาระ (กุหลาบ) 21. นากาสาหรี่ (ดอกสารภี) 22. บุตรีตระสุม (ต้นนางแย้ม) 23. บุษบา (ดอกไม้) 24. บุหงา (ดอกไม้) 25. บุหงาประหงัน (ดอกพุทธชาด) 26. บุหงามลาซอ (ดอกมะลิลา) 27. บุหงารำไป (ดอกไม้ที่ปรุงด้วยเครื่องหอม) |
28. บุหรง (นก) |
ดูเหมือนว่าชื่อที่คนไทยนิยมตั้งจากบรรดาคำมลายูข้างต้นคงจะเป็นคำว่า บุหงา , บุหลัน ปะหนัน , มินตรา , อังสนา , สโรชา , บุษบา , ตันหยง กระมังเพราะคุ้นหูมากกว่าคำอื่น !