ท่านคอลีฟะห์ อุมัร (ร.ฎ.) กับชายชราชาวยะฮูดี
ท่านอบู ยูซุฟ ได้บันทึกไว้ในหนังสือ อัลค่อรอจญ์ ของท่านว่า : ครั้งหนึ่ง ท่านอุมัร อิบนุ อัลคอตต๊อบ (ร.ฎ.) ได้ผ่านไปยังประตูบ้านของชนกลุ่มหนึ่ง ณ ที่ประตูบ้านนั้นมีชายขอทานคนหนึ่งกำลังขอทานอยู่ ปรากฏว่าเขาเป็นชายชราและตาบอด ท่านอุมัร (ร.ฎ.) จึงได้ตีไปยังท่อนแขนของชายผู้นั้นจากเบื้องหลัง และพลางกล่าวขึ้นว่า : ท่านมาจากชาวคัมภีร์กลุ่มใด? ชายวณิพกผู้นั้นตอบว่า : ยะฮูดี (เป็นชาวยิว)!
ท่านอุมัร (ร.ฎ.) ถามต่อว่า : อะไรที่ทำให้ท่านต้องหันมายังสิ่งที่ฉันเห็นอยู่นี้? (หมายถึงอะไร เป็นเหตุที่ทำให้เขาต้องอดทน) ชายชราตอบว่า: ฉันกำลังขอเงินค่าส่วย (ญิซยะห์) ปัจจัยยังชีพที่จำเป็นและอายุขัย! เมื่อได้รับคำตอบเช่นนั้นท่านอุมัร (ร.ฎ.) จึงได้นำชายชราผู้นั้นไปยังบ้านของท่าน และมอบสิ่งของภายในบ้านของท่านให้แก่ชายผู้นั้นจำนวนหนึ่ง
ต่อมาท่านได้ส่งคนไปแจ้งกับเจ้าหน้าที่การคลัง (บัยตุ้ลม้าล) ว่า : ท่านจงดูแลบุคคลผู้นี้ (หมายถึงชายชราผู้เป็นยิวขอทาน) และกลุ่มคนที่เหมือนกับเขา ขอสาบานต่อพระองค์อัลลอฮ เราย่อมไม่ให้ความเป็นธรรมแก่บุคคลเช่นนี้ หากว่าเราได้กินความหนุ่มของเขา (เก็บส่วยหรือภาษีในช่วงที่เขายังเป็นหนุ่มฉกรรจ์) แล้วต่อมาเราได้ทำให้เขาอดสูเมื่อยามชราภาพ อันทีจริงทรัพย์บริจาคนั้นเป็นสิทธิของผู้ขัดสนและคนยากจน และชายผู้นี้เป็นผู้ขัดสนจากชาวคัมภีร์”
(คัดจาก ตัรบียะตุ้ลเอาล๊าด 1/142)