อัลฮะละบีย์ – อัลอับบ๊ารฺ – อิบนุ อบี อุซอยบิอะฮฺ – อิบนุ อบี อัลฮะดีด – อิบรอฮีม อิบนุ อบี อัดดัมฺ – อะฮฺหมัด อิบนุ อบี ดุอาดฺ – อบุลหะซัน อิบนุ อบี อัรริญาลฺ – อบุลหะซัน อะลี อิบนุ อบีซัรอิน
อิบรอฮีม อัลฮะละบีย์ (إِبْرَاهيْمُ الْحَلَبِيُّ) (เสียชีวิต ฮ.ศ.956/ค.ศ.1549)
นักนิติศาสตร์อิสลามสังกัดมัซฮับฮะนะฟีย์, ถือกำเนิดในเมืองฮะลับ (อเล็ปโป) และเสียชีวิตในนครอัสตานะฮฺ (อิสตันบูล) ตำราที่โด่งดังที่สุดคือ “มุลตะกอ อัลอับฮุ๊ร” เป็นตำราที่บรรดากอฎีย์ในรัฐสุลตอนแห่งอุษมานียะฮฺใช้เป็นมาตรฐานในการชำระคดีความ
อบูอับดิลลาฮฺ มุฮำหมัด อิบนุ อัลอับบ๊ารฺ (أَبُوْعَبْدِالله محمدُبْنُ الأبَّارِ) (ค.ศ.1199-1260)
นักประวัติศาสตร์ชาวเอ็นดะลูเซีย (สเปน), ถือกำเนิดในนครบะลันซียะฮฺ (วาเลนเซีย) และถูกสังหารในตูนิเซีย, มรดกทางวิชาการที่สำคัญได้แก่ ตำรา “อัตตักมิละฮฺ ลิกิตาบ อัซซิละฮฺ”, ตำรา “อัลฮิลละฮฺ อัซซิยารออฺ” และตำรา “อัลมุอฺญัม”
อิบนุ อบี อุซอยบิอะฮฺ (ابْنُ أَبِى أُصَيْبِعَةَ ) (ค.ศ.1203-1270)
นักการแพทย์แห่งนครดามัสกัส, ใช้ชีวิตอยู่ในอียิปต์และซีเรีย ตำราที่โด่งดังที่สุดคือ “อุยูน อัลอัมบาอฺ ฟี ฏ่อบะกอต อัลอะฏิบบาอฺ”
อิบนุ อบี อัลฮะดีด (ابْنُ أَبِى الْحَدِيْدِ) (ค.ศ.1190-1257)
นักกวีสังกัดสำนักความคิดมุอฺตะซิละฮฺ, เป็นผู้แต่งตำรา “ชัรฮุ นะฮฺญิลบะลาเฆาะฮฺ” และตำราอัลฟุลกุดดาอิรฺ อะลัลมะซัล อัซซาอิรฺ
อิบรอฮีม อิบนุ อบี อัดดัมฺ (ابراهيمُ بْنُ أَبِى الدَّمِّ) (ค.ศ.1187-1244)
นักประวัติศาสตร์จากชาวเมืองฮะมาตฺ, เคยดำรงตำแหน่งกอฎีย์ ส่วนหนึ่งจากตำราที่แต่งเอาไว้ คือ “อัตตารีค อัลมุซ็อฟฺฟะรีย์”
อบูบักร อับดุลลอฮฺ อิบนุ อบี อัดดุนยา (أَبُوْبَكْرعَبْدُالله ابْنُ أَبِى الدُّنْيا) (เสียชีวิตฮ.ศ.281/ค.ศ.894) 0
นักวิชาการหะดีษจากชาวเมืองแบกแดด, เคยเป็นอาจารย์ผู้อบรมค่อลีฟะฮฺอัลมุอฺตะฎิด และอัลมุกตะฟีย์แห่งราชวงศ์อับบาซียะฮฺ, ส่วนหนึ่งจากมรดกทางวิชาการของท่านคือ ตำรา “อัลฟัรฺจญ์ บะอฺดัชฺชิดดะฮฺ” ซึ่งอัสสุยูฏีได้คัดย่อเอาไว้ใน อัลอะร่อญุ้ ฟี อินติซอร อัลฟัรฺจญ์” และตำรา “ซัมมุ้ลมะลาฮี” และ “มัน อาช่า บะอฺดัลเมาวฺต์”
อะฮฺหมัด อิบนุ อบี ดุอาดฺ (أَحْمَدُبْنُ أَبِىْ دُؤَاد) (เสียชีวิต ฮ.ศ.240-ค.ศ.854)
กอฎีย์จากกลุ่มมุอฺตะซิละฮฺ, ถือกำเนิดในนครอัลบัซเราะฮฺ ค่อลีฟะฮฺอัลมะอฺมูนแห่งราชวงศ์อับบาซียะฮฺ ได้ให้ความสนิทสนมกับนักวิชาการผู้นี้ และอัลมุอฺตะซิม ได้แต่งตั้งให้เขาดำรงตำแหน่งกอฎี อัลกุฏอต์ในเวลาต่อมา
อบุลหะซัน อิบนุ อบี อัรริญาลฺ (أَبُوْالْحَسَنِ بْنُ أَبِى الرِّجَالِ) (เสียชีวิตหลังปีค.ศ.1040)
นักดาราศาสตร์, นักคณิตศาสตร์ชาวเอ็นดะลูเซีย (สเปน) ใช้ชีวิตอยู่ในตูนิเซียในราชสำนักของสุลตอนอัลมุอิซฺแห่งวงศ์บะนู ซีรีย์, เป็นนักวิชาการที่เลื่องลือในหมู่นักปราชญ์ชาวตะวันตกด้วยตำราของเขาที่ชื่อ “อัลบาริอฺ ฟี อะฮฺกาม อันนุญูม” ซึ่งเป็นตำราในภาควิชาดาราศาสตร์
อบุลหะซัน อะลี อิบนุ อบีซัรอิน (أبُوْالْحَسَنِ عَلِيُّ بن أَلِى زَرْع) (เสียชีวิตในปีค.ศ.1326)
นักประวัติศาสตร์ชาวมอรอคโคจากชาวเมืองฟ๊าส เป็นผู้ประพันธ์ตำรา “อัลอะนีส อัลมุตริบ บิ เราฎิลกิรฺฏอซฺ ฟี อัคบ๊าร มุลูกิลมัฆริบ ว่า ตารีค มะดีนะฮฺ ฟ๊าส”