ภาคผนวก (فنمباهن كتاب)
1. การใช้คำบ่งคุณลักษณะ (صِفَةٌ / نَعْتٌ) ในภาษามลายูนั้น มักจะใช้คำว่าيڠ หรือ يڠد กล่าวตามหลังคำๆที่ต้องการระบุคุณลักษณะ (مَوْصُوْفٌ / مَنْعُوْتٌ)
ตัวอย่าง
توهن يڠد سمبه “พระเจ้าซึ่งถูกเคารพสักการะ”
اورڠ يغ كرجادلاوت “ผู้ประกอบการที่ทะเล”(ชาวประมง)
مريك يڠ مهند اكى “บุคคลผู้มีความประสงค์”
قدرة يڠ سمفرنا “ความสามารถอันสมบูรณ์”
يڠتر سبوت دهولو “ที่ถูกกล่าวมาก่อน”
دان بهواسڽ محمد همباڽ يڠ دفيليه دان نبيڽ يڠ دكلس دان فسورهن يڠ درضاي
“และแท้จริงมุฮัมหมัดนั้น คือบ่าวของพระองค์ซึ่งถูกคัดเลือก คือนบีของพระองค์ซึ่งถูกคัดสรร และคือศาสนทูตของพระองค์ผู้ถูกพึงพอพระทัย” เป็นต้น
2. ในสำนวนภาษามลายูมีการใช้ اسْمُ التَّفْضِيْلِ ในรูป يغترلبه ……. درفد แปลว่า “ซึ่ง (มาก-น้อย)…..กว่า” แล้วแต่ท้องเรื่อง
ตัวอย่าง
اورڠ ٢ كافر يڠترلبه باپق درفد اورڠ ٢ مؤمن
“บรรดาผู้ปฏิเสธนั้นมีมากกว่าบรรดาผู้ศรัทธา”
บางทีก็ใช้เฉพาะคำว่า يڠ لبه หรือ يڠ ترلبه โดยไม่มีคำว่า درفد แต่ اِضَافَةٌ ไปยังคำที่ตกอยู่หลัง يڠ لبه หรือ يڠ ترلبه
ตัวอย่าง
بهواسڽ مؤمن يڠ لبه مليا يأيت مؤمن يڠ لبه طاعة اكن الله تعالى ،
دان يڠ لبه مڠيكوت اكن قرآن ، دان اياله يڠ لبه تاكوت اكن الله تعالى
“แท้จริงผู้ศรัทธาซึ่งมีเกียรติเป็นที่สุดนั้น คือผู้ศรัทธาซึ่งจงรักภักดีมากที่สุดต่อพระองค์อัลลอฮฺ(ซ.บ.) และเป็นผู้ที่ปฏิบัติตามอัล–กุรอ่านมากที่สุด อีกทั้งเขาผู้นั้นคือผู้ซึ่งเกรงกลัวพระองค์อัลลอฮ์(ซ.บ.)มากที่สุด”
อนึ่งคำว่า مليا ที่ตกอยู่หลังคำว่า يڠ لبه นั้นทำหน้าที่เป็น تَمْيِيْزٌ คือคำที่จำแนกว่าที่สุดดังว่านั้นคือ “เกียรติยศ” (مليا) และคำว่า يڠ لبه ทั้ง ๓ คำที่เหลือนั้น اضافة ไปยังคำที่ตกอยู่หลังจากมัน หรือไม่ก็เป็น تمييز เช่นคำแรกก็ได้
3. คำนามเอกพจน์ (مُفْرَدٌ) ในภาษามลายูจะถูกเปลี่ยนเป็นคำนามพหูพจน์ (جَمْعٌ) ด้วยการเติมคำว่า سگل หรือ ببراف เข้าไปข้างหน้าคำนามเอกพจน์ (مفرد)
ตัวอย่างเช่น
مفرد |
جمع |
حاجة (ความต้องการ) |
سگل حاجة (บรรดาความต้องการ) |
فكرجأن (งาน, การกระทำ) |
سگل فكرجأن (บรรดางาน,การกระทำ) |
لاڠيت (ฟ้า) |
سگل لاڠيت (บรรดาชั้นฟ้า) |
يڠ ادا (สิ่งที่มี) |
سگل يڠ ادا (บรรดาสิ่งที่มี) |
حاشية (ข้อมูลแทรก) |
ببراف حاشية (บรรดาข้อมูลแทรก) |
فركارا (ประการ) |
ببراف فركارا (บรรดาประการ) |
บางทีในสำนวนมลายูก็ใช้บรรดาคำที่มีความหมายครอบคลุมทุกชนิด,ทุกประเภท (اسْتِغْرَاقُ الْجِنْسِ) อาทิเช่น تيف ٢ ، سكلين เป็นต้น
ตัวอย่าง
سكلين يڠكافر บรรดาผู้ปฏิเสธ
سكلين يڠ هيدوف บรรดาผู้มีชีวิต
سكلين يڠ ماتي บรรดาผู้เสียชีวิต
تيف ٢ بارڠيڠ ทุกๆสิ่ง
تيف ٢ مكلف ทุกๆคนที่เข้าเกณฑ์บังคับ
นอกจากนี้ในสำนวนภาษามลายูยังมีการใช้สำนวนเป็น (تَوْكِيْدٌ) ด้วย อาทิเช่น مراتاى ، سمواڽ ، سكلينڽ ، سكلين
ตัวอย่าง
برايمان كامى دڠن دمكين ايت سكلين
“เราศรัทธาต่อสิ่งดังกล่าวทั้งหมด”
مدهمدهن رضا الله تعالى درفد مريكئيت سكلينڽ
“หวังความพึงพอพระทัยของพระองค์อัลลอฮ์แก่พวกเขาทั้งหมด”
ادافون يڠ لاين درفداڽ سمواڽ لمه
“ส่วนสิ่งอื่นนอกจากพระองค์อัลลอฮ์ทั้งปวงนั้นอ่อนแอ”
دبڠكيتكن اكنداكو كفد سكلين مأنسى مراتاى
“ข้าพเจ้าถูกส่งมายังบรรดามนุษย์โดยรวม”
อนึ่งบางทีคำว่า سكلين ก็ถือเป็น مفعول مطلق ได้เมื่อมันถูก إضافة ไปยังคำอาการนามของกริยา (مصدر الفعل)
ตัวอย่าง
مك تاكوت سكلين تاكوت درفد دمكين ايت
“ฉะนั้นพึงระวังอย่างยิ่งยวดจากสิ่งดังกล่าว”
คำอธิบาย คำว่า سكلين ในประโยคตัวอย่างเป็น مفعول مطلق เพราะถูก إضافة ไปยังคำอาการนามที่มีรูปเหมือนคำกริยา คือคำว่า تاكوت นั่นเอง
คำว่า كدواڽ ที่แปลว่า (ทั้งสองนั้น, ทั้งคู่)ก็ถือเป็นคำเน้น(توكيد) เช่นกัน
ตัวอย่าง
بهواسڽ إسراء دان معراج ايت اداله كدواڽ
فد ماس جاگ دان دڠن روح دان بدن
“แท้จริง การอิสรออฺและมิอฺรอจญ์นั้นทั้งคู่(ทั้งสอง)นั้นเกิดขึ้นในช่วงเวลาของการตื่น และเป็นไปด้วยวิญญาณและร่างกาย”
ตัวอย่าง
جك سمڤى فد اڠكو ايت اوله تواساله ساتوكدواڽ اتو كدواڽ سكالى
“ถ้าหากว่าหนึ่งในสองหรือทั้งสองคนบรรลุสู่ความชราอยู่กับเจ้า”
4. คำนามที่ถูกเติม س เข้าไปข้างหน้า จะแปลว่า “อันเดียว, สิ่งเดียว, คนเดียว” ฯลฯ แล้วแต่รูปคำที่ต้องการบ่งถึง อาทิเช่น
سهارى หนึ่งวัน, วันเดียว
سمالم หนึ่งคืน, คืนเดียว
سسئورڠ หนึ่งคน, คนเดียว
ستاهون หนึ่งปี, ปีเดียว
سبولن หนึ่งเดือน, เดือนเดียว
سكالى หนึ่งครั้ง, ครั้งเดียว
อนึ่ง พยัญชนะ س ที่ถูกเติมเข้าไปข้างหน้าคำจากตัวอย่างที่ผ่านมานั้น ย่อมาจากคำภาษามลายู ساتو ซึ่งแปลว่า “หนึ่ง” หรือ “อันเดียว” ดังนี้
سهارى มาจากคำเต็มว่า ساتو هارى เป็นต้น
5. กริยาคำสั่ง (أَمْرٌ) หรือกริยาที่บ่งถึงการห้าม (نَهْيٌ) ในสำนวนภาษามลายูนั้นมีข้อสังเกตดังนี้
หากเป็นกริยาคำสั่ง(فَعْلُ أَمْرٍ) ให้เติมคำว่า اولهم หรือ اولهكامو เข้าไปข้างหลังคำกริยา อาทิเช่น
بركات اولهمو ท่านจงกล่าว, จงพูด
توليس اولهمو ท่านจงบันทึก, จงเขียน
كتهوى اولهمو ท่านจงทราบ, ท่านจงรู้
سمبهيڠ اولهكامو พวกท่านจงละหมาด
تاكوت اولهكامو พวกท่านจงเกรงกลัว
หากเป็นคำกริยาที่บ่งถึงการห้าม (نهى) ให้เติมคำว่า جاڠن เข้าไปข้างหน้าคำสรรพนาม(ضمير) และข้างหน้าคำกริยา (فعل) อาทิเช่น
جاڠن اڠكو منتأ تولوڠ اكن …. ท่านอย่าได้ขอความช่วยเหลือต่อ ….
…جاڠن اڠكو تاكوت اكن … ท่านอย่าได้เกรงกลัวต่อ ..
جاڠن كامو عبادتكن ……… พวกท่านอย่าได้อิบาดะฮฺ …….
جاڠن كاموايكوت ………… พวกท่านอย่าได้ติดตาม ………
เป็นต้น
6. ในภาษามลายูมีการใช้ ڽ ซึ่งเป็นสรรพนาม (ضمير) อยู่บ่อยครั้ง ฉะนั้นเมื่อมีคำว่า ڽ ถูกกล่าวมาในประโยคจะต้องหาที่กลับ ซึ่งเป็นคำนามที่ปรากฏชัด (اسْمٌ ظَاهِرٌ)
ตัวอย่าง
بهوا الله تعالى تياد سؤمفامڽ سسوات
“ แท้จริงพระองค์อัลลอฮฺ(ซ.บ.)นั้น ไม่มีสิ่งใดสิ่งหนึ่งเสมอเหมือนพระองค์”
คำอธิบาย คำว่า سؤمفامڽ มี ڽ ถูกกล่าวพ่วงท้าย ต้องหาที่กลับให้แก่คำว่าڽ ซึ่งในประโยคคือ (الله) لَفْظُ الْجَلاَلَةِ อันเป็นคำนามที่ปรากฏชัด (اسم الظاهر)
ตัวอย่าง
دان بهواسڽ محمد همباڽ يڠ دفيليه
“และแท้จริงมุฮำหมัด คือบ่าวของพระองค์ที่ถูกคัดเลือก”
คำอธิบาย คำว่า همباڽ มี ڽ ถูกกล่าวพ่วงท้าย ต้องหาที่กลับให้แก่คำว่า ڽ ซึ่งในประโยคคือ الله) لفظ الجلالة (อันเป็นคำนามที่ปรากฏชัด (اسم الظاهر)
ตัวอย่าง
دان برمول فركتأنڽ …..
“และคำพูดของเขา…………”
อธิบาย คำว่า فركتأنڽ มี ڽ ถูกกล่าวพ่วงท้าย ต้องหาที่กลับให้แก่คำว่า ڽ นั่นคือ فڠارڠ (ผู้แต่งหนังสือ) ซึ่งเป็นคำนามที่ปรากฏชัด (اسم الظاهر) โดยมีประโยคเต็มว่า دان برمول فركتـأن فڠارڠ
อนึ่งในบางครั้งผู้แต่งหนังสือมลายูได้สมมติ (تقدير) คำนามที่ปรากฏชัด (اسم الظاهر) ขึ้นมาหลังคำว่า ڽ ก็มี
ตัวอย่าง
دان باگى مريكئيت فد دالمڽ شرگ ….
“และสำหรับพวกเขา(ชาวสวรรค์) ในมันนั้นสวนสวรรค์”
คำอธิบาย คำว่า فد دالمڽ มีคำว่า ڽ ถูกกล่าวพ่วงท้าย และที่กลับของคำว่าڽ นั้นคือคำว่า شرگ (สวนสวรรค์) ซึ่งผู้แต่งได้กล่าวตามหลัง ڽ ไว้แล้ว
อนึ่งบางทีคำว่า ڽ ก็ไม่มีที่กลับ ในกรณีนี้เรียกว่า ضَمِيْرُ الشَّأنِ อาทิเช่น بهواسڽ หรือ هاڽ ساڽ เป็นต้น
7. คำว่า درفد ในบางสำนวนถือเป็น درفد لْلِبَيَانِ หมายถึงเป็นคำแจกแจง หรืออธิบายคำที่ถูกกล่าวมาข้างหน้าให้มีความชัดเจนมากขึ้น
ตัวอย่าง
سگل مريك ٢ يڠبرايمان دڠن خبر يڠ غائب ٢
درفد بڠكية قبور دان شرگ دان نراك
“(คือ) บรรดาผู้ซึ่งศรัทธาต่อข่าวอันเร้นลับ
จากการฟื้นคืนชีพ, สวนสวรรค์ และนรก”
คำอธิบาย คำว่า درفد เป็นคำแจกแจง (بيان) ให้แก่คำว่า خبر يڠ غائب ٢
ตัวอย่าง
دان سگل مريك يڠبرايمان دڠن بارڠ يڠ دتورن كفد اڠكو درفد قرآن
“และ (คือ)บรรดาผู้ซึ่งศรัทธาต่อสิ่งที่ถูกประทานลงมายังท่านจาก คัมภีร์อัลกุรอ่าน”
คำอธิบาย คำว่า درفد เป็นคำแจกแจง (بيان) ให้แก่คำว่า بارڠ يڠ دتورن
8. ในกรณีที่มีการกล่าวคำภาษาอาหรับมาก่อน ต่อมาจึงมีคำแปลภาษามลายูตามมา ในกรณีเช่นนี้ให้ถือว่าคำภาษามลายูที่กล่าวตามมาภายหลัง ทำหน้าที่เป็นตัวแทนพ้องกัน (بَدَلٌ مُطَابِقٌ)หรือ คำเชื่อมอธิบาย (عَطْفُ الْبَيَانِ)
ตัวอย่าง
مك مريكئيت تياد كمبالى مريكئيت درفد ضلالة كفد هداية درفد سسة كفد فرتنجوق
“ดังนั้นพวกเขาจะไม่กลับคืนจากความหลงผิดสู่ทางนำ”
คำอธิบาย ประโยค درفد ضلالة كفد هداية นั้นมีความหมายเช่นเดียวกับประโยคหลังคือدرفد سسة كفد فرتنجوق ที่ทำหน้าที่เป็นตัวแทนพ้องกัน (بدل مطابق) หรือ คำเชื่อมอธิบาย (عطف البيان) ให้แก่ประโยคที่ถูกกล่าวมาก่อนแล้ว
ภาษาน่ารู้
ลำดับที่ |
ภาษาไทย |
ภาษามลายู |
ความหมาย |
รากศัพท์ |
1 |
กง |
كوڠ |
ไม้รูปโค้งที่ตั้งเป็นโครงเรือ |
มลายู-จีน |
2 |
กงสี |
كوڠسى |
ของกลาง , หุ้นส่วน , บริษัท |
จีน |
3 |
กงสุล |
كو |
ผู้แทนของประเทศ |
ละติน |
4 |
กถา |
كتا ، كات |
ถ้อยคำ , เรื่อง , คำกล่าว |
บาลี |
5 |
กบาล ,กระบาล |
كڤلا |
ส่วนกลางของกะโหลกศีรษะ , หัว |
บาลี , สันสกฤต |
6 |
กบิล , กระบิล |
كابيل |
ระเบียบ , แบบ , ทางมลายูใช้เรียกเชือก |
ฮินดูสตานี |
7 |
กรรณิกา |
كانيگارا |
ดอก , ดอกทานตะวัน |
สันสกฤต-บาลี |
8 |
กระจง |
كچيل |
ชื่อสัตว์เคี้ยวเอื้องที่เล็กที่สุดคล้ายกวาง |
มลายู |
9 |
กระจิด |
كچيك ، كچيل |
เล็ก , เล็กน้อย |
– |
10 |
กระจูด |
Kerchut |
ชื่อไม้ล้มลุก |
มลายู |
11 |
กระชัง |
كرنچڠ / كاجڠ |
กระจาด – บังสาด |
ยาวี (ชวา) |
12 |
กระดาษ |
كرتس-قرطس |
วัตถุแผ่นบาง ๆ |
อาหรับ |
13 |
กระดังงา |
كناڠا |
ชื่อไม้ต้นมีดอกหอม |
มลายู |
14 |
กระจก |
كاچ |
แก้วที่ทำเป็นแผ่น |
บาลี สันสกฤต (กาจ) |
15 |
กระจอกระแจ/งอแง |
كوچركاچير |
ส่งเสียงดัง , วุ่นวาย |
มลายู |
16 |
กระทง |
كادڠ |
ภาชนะชนิดหนึ่ง |
มลายู |
17 |
กระฎุมพี |
گدمبى |
ชนชั้นต่ำ , ยักษ์ ,ไพร่ |
ทมิฬ |
18 |
กระบือ |
كربو |
ควาย |
มลายู-เขมร |
19 |
กระพัน |
كبل |
ทนทานต่อศัสตราวุธ |
มลายู |
20 |
กระโดง |
كدوڠ |
ลำคลองเล็ก ๆ สระ |
เขมร-มลายู |
21 |
กระเทย |
كدى |
คนสองเพศ |
– |
22 |
กริช |
خَنْجَر |
มีด 2 คม |
อาหรับ جِنْجِر |
23 |
กราม |
گرهم/گراهم |
ฟันที่ใช้บดเคี้ยวอาหาร |
– |
24 |
กะกัง |
كاكڠ |
พี่ชาย |
ชวา – (อิเหนา) |
25 |
กลิ้ง |
كليليڠ giling |
กลิ้ง , คลึง , มวน |
มลายู |
26 |
กลิงค์ |
كليڠ |
ชาวอินเดียใต้ |
ทมิฬ |
27 |
โกดัง |
گودڠ |
ที่เก็บของ |
มลายู |
28 |
กัญชา |
گنجا |
ชื่อไม้ล้มลุก |
– |
29 |
กะละปังหา , กัลปังหา |
كلمباهڠ Kalam pangha |
ชื่อสัตว์ทะเล |
มลายู |
30 |
กะลาสี |
كلاسى |
ลูกเรือ , นักเดินเรือ |
อิหร่าน (ขะลาสิ) |
31 |
กะลุมพี |
كلوبى |
ชื่อปาล์ม |
มลายู |
32 |
กุลี |
كولى |
กรรมกร , คนแบกหาม |
|
33 |
กะหลาป๋า |
كلاڤ |
ต้นมะพร้าว |
ชวา |
34 |
กะหรี่ |
كارى |
เครื่องแกง |
ทมิฬ |
35 |
กะรัง , ปะการัง |
كارڠ |
สัตว์ทะเล |
มลายู |
36 |
กาญจนา |
كنچان |
ทองคำ |
บาลี-สันสกฤต |
37 |
กานดา |
كنداوككندا |
พี่ชาย , พี่สาว |
สันสกฤต |
38 |
การณ์ |
كران |
เหตุ , เค้า , มูล |
บาลี-สันสกฤต |
39 |
การย์ , การัณย์ |
كرجا |
หน้าที่ , กิจ , ธุระ |
สันสกฤต |
40 |
การุญ , กรุณา |
كرنيا-كارونيا |
ความกรุณา |
บาลี-สันสกฤต |
41 |
กาล |
كالا |
เวลา , คราว , ครั้ง |
บาลี-สันสกฤต |
42 |
การะบุหนิง |
كرابونيڠ |
ดอกแก้ว |
ชวา |
43 |
กาลัด |
كالد |
แก้วหุง-สายหยุด |
ชวา |
44 |
กาสา , กาษา |
كاسا |
ผ้าชนิดหนึ่ง |
ทมิฬ-มลายู |
45 |
กาหลา |
كلا |
เหมือนดอกไม้ |
ชวา |
46 |
กำปั่น |
كافل |
เรือ |
มลายู-ฮินดู, สตานี |
47 |
กำพง , กำปง |
كمڤوڠ |
ท่าน้ำ , ตำบล |
เขมร – มลายู |
48 |
กำมังละการ |
– |
ตำหนัก |
ชวา |
49 |
กำมังวิลิต |
– |
ตำหนักในสระ |
ชวา |
50 |
กำยาน |
Kameyan |
วัตถุเครื่องหอม |
มลายู |
51 |
กิดาหยัน |
كراين |
มหาดเล็ก , คนรับใช้ |
ชวา |
52 |
กุญแจ |
گونچى |
– |
มลายู |
53 |
กุโนกามอ |
كونوكام |
ต้นคนทีเขมา |
– |
54 |
กำบัง |
– |
ช่อดอกไม้ |
ชวา |
55 |
กุหนุง |
گونوڠ-گونڠ |
เขาสูง |
ชวา |
56 |
กุหนี |
گونى |
ถุง – กระสอบป่าน |
สันสกฤต |
57 |
เกน |
– |
นาง |
ชวา |
58 |
ครุฑ |
گرودا-گارودا |
พญานก |
บาลี-สันสกฤต |
59 |
ครุ , ครู |
گورو |
ผู้สั่งสอนศิษย์ |
บาลี-สันสกฤต |
60 |
คุณ |
گونا |
ประโยชน์ , ความดี |
บาลี-สันสกฤต |
61 |
คุณ |
گوناون |
อาถรรพ์ |
– |
62 |
คุหา , คูหา |
گوا |
ถ้ำ , คูหา |
บาลี-สันสกฤต |
63 |
เก่ง |
كيهيڠ |
กล้าหาญ |
– |
64 |
งอแง , แง ๆ |
گيگير |
ขี้แย , ขี้อ้อน , เสียงดัง |
– |
65 |
จังงัง |
جڠڠ |
งงงวย |
– |
66 |
เงี่ยน |
ايڠين |
อยากจัด , กระหายจัด |
– |
67 |
จะปิ้ง – จับปิ้ง |
چاڤيڠ |
เครื่องปิดที่ลับของเด็กหญิง |
มลายู |
68 |
จัณฑ – จัณฑ์ |
چندل |
ดุร้าย , หยาบช้า |
บาลี-สันสกฤต |
69 |
จันทร์ |
چندرا |
หญิงงาม |
สันสกฤต |
70 |
จักร |
چكرا |
สิ่งที่มีรูปวงกลม |
บาลี-สันสกฤต |
71 |
จักรวาล |
چكروالا |
บริเวณโดยรอบของโลก |
บาลี-สันสกฤต |
72 |
จารีต |
چريتا |
ประเพณี – เรื่องเล่า |
บาลี-สันสกฤต |
73 |
จาระบี |
چربى |
น้ำมันข้นเหนียว |
ฮินดูสตานี |
74 |
จิ้งจก |
چيچق |
ชื่อสัตว์เลื้อยคลาน |
มลายู |
75 |
จิต , เจต |
چيتا |
ใจ ,สิ่งที่มีหน้าที่รู้ คิด และนึก |
บาลี |
76 |
จินดา |
چندا |
คิด , นึก , สนใจ |
บาลี-สันสกฤต |
77 |
จินดาหนา |
چندان |
ต้นจันทน์ |
ชวา |
78 |
จินดาหรา |
چندارا |
ฉลาด |
ชวา |
79 |
จินต์ |
چينتا |
คิด , รัก , ปรารถนา |
บาลี-สันสกฤต |
80 |
จินดามณี |
چينتامانى |
แก้วสารพัดนึก |
บาลี-สันสกฤต |
81 |
จุติ |
چوتى |
ตาย – หยุด , เสีย |
บาลี-สันสกฤต |
82 |
จุเหลี่ย |
چوليا |
ชาวอินเดียมุสลิม |
– |
83 |
เจียระไน |
چانى |
ทำเพชรพลอยให้เป็นเหลี่ยม |
ทมิฬ – (จาไณ) |
84 |
โจร |
چورى |
ขโมย |
บาลี-สันสกฤต |
85 |
ฉกรรจ์ |
چكل |
เก่งกาจ,ดุร้าย,กล้าแข็ง |
มลายู |
86 |
ฉัตร |
چترى |
เครื่องสูงคล้ายร่ม |
สันสกฤต |
87 |
ฉันทะ , ฉันท์ |
چينتا٬چندا |
พอใจ , รักใคร่ |
บาลี |
88 |
ฉาย |
چهيا |
ส่องแสง , รัศมี |
|
89 |
ชวาล , ชาลา |
پالا |
รุ่งเรือง , เปลวไฟ |
บาลี (ชาลา) |
90 |
ชันชี |
جنجى |
สัญญา – นัดหมาย |
มลายู |
91 |
ชัย |
جاى |
การชนะ – ความชนะ |
บาลี-สันสกฤต |
92 |
ชาคร (ชาคะระ) |
چكا |
ความตื่นอยู่ |
บาลี-สันสกฤต |
93 |
ชาตรี |
چتريا |
นักรบ |
– |
94 |
ชาล |
جالا |
ตาข่าย , ร่างแห |
บาลี-สันสกฤต |
95 |
ชาวี |
جاوى |
ชาวชวามลายู |
– |
96 |
ชีว – ชีวะ |
جيوا |
ความเป็นอยู่ , ชีวิต |
บาลี-สันสกฤต |
97 |
ซ่าโบะ |
سابوق-سمبوق |
ผ้าห่ม – เข็มขัด |
ชวา |
98 |
ซ่าหริ่ม |
– |
ชื่อขนมอย่างหนึ่ง |
ชวา |
99 |
เซปักตะกร้อ |
سيڨق |
ชื่อกีฬาชนิดหนึ่ง |
มลายู (เตะ) |
100 |
ดะหมัง |
دمڠ |
เสนา |
ชวา |
101 |
ดาลัด |
– |
แก้ว |
ชวา |
102 |
ดาหงัน |
دڠن |
ทำสงคราม , รบศึก |
ชวา |
103 |
ตลิง |
– |
ต้นอัญชัน |
ชวา |
104 |
ตลับ |
تلڨا |
กล่องเล็ก ๆ |
มลายู |
105 |
ตะกร้อ |
راگا |
ภาชนะสาน – ลูกกลมสานด้วยหวาย |
มลายู |
106 |
ตะหนึ่งรัด |
– |
เป็นใหญ่ |
ชวา |
107 |
ตันหยง |
تنجوڠ |
ดอกพิกุล |
ชวา-มลายู |
108 |
ตาราไต |
تراتى |
ดอกบัว |
ชวา |
109 |
ติกาหรัง |
– |
เรือนแก้ว |
ชวา |
110 |
ติปา |
تيمڨا |
ตก , หล่น |
ชวา |
111 |
ตุนาหงัน |
تونڠن |
หมั้นไว้ (เพื่อแต่งงาน) |
ชวา |
112 |
โต้หลง |
تولوڠ |
สงเคราะห์ , ช่วย |
มลายู |
113 |
โต๊ะ |
توء |
บัณฑิต , ปู่ |
มลายู |
114 |
ถัง |
توڠ |
ภาชนะ , มาตราตวง |
มลายู |
115 |
เทพี , เทวี |
ديوى |
เทวดา , นางพญา |
บาลี |
116 |
เทศ , เทศา |
ديسا |
เขต , ดินแดน |
– |
117 |
โท |
دوا |
สอง |
บาลี-สันสกฤต |
118 |
โทษ |
دوسا |
ความไม่ดี , ชั่ว , บาป |
บาลี-สันสกฤต |
119 |
ธุลี |
دولى |
ละออง , ฝุ่น |
บาลี-สันสกฤต |
120 |
นคร |
نگرا – نگرى |
เมืองใหญ่ , กรุง |
บาลี-สันสกฤต |
121 |
นนตรา |
– |
ต้นกระถิน |
ชวา |
122 |
นิพพาน |
نيروالا |
ความสุขอันสูงสุด |
บาลี-สันสกฤต |
123 |
โน่น |
نون |
ที่โน่น |
– |
124 |
นร , นรา |
نارا |
คน |
บาลี-สันสกฤต |
125 |
นรินทร์ |
نارااندرا |
พระราชา |
สันสกฤต |
126 |
นรก |
نراك |
ดินแดนแห่งการลงทัณฑ์ |
บาลี-สันสกฤต |
127 |
นวาระ |
– |
กุหลาบ |
ชวา |
128 |
นากาสาหรี |
ناگسارى |
ดอกสารภี |
ชวา |
129 |
นาคา , นาค |
ناگ |
งู |
บาลี-สันสกฤต |
130 |
นาม |
نام |
ชื่อ |
บาลี |
131 |
โนรี |
نورى |
ชื่อนกชนิดหนึ่ง |
– |
132 |
นะโคดา |
نخودا |
ลูกเรือ , นักเดินเรือ |
– |
133 |
บายสุหรี |
– |
สระน้ำ |
ชวา |
134 |
บิกู , บีกู |
بيكو |
ภิกขุ |
ชวา |
135 |
บุพพ- |
ڨوربا |
ก่อน , ทีแรก , เบื้องหน้า |
บาลี-สันสกฤต |
136 |
บุตรีตระสุม |
– |
ต้นนางแย้ม |
ชวา |
137 |
บุตรี |
ڨتر |
ลูกผู้หญิง |
สันสกฤต |
138 |
บุษบามินตรา |
– |
ต้นพุทธรักษา |
ชวา |
139 |
บุระ , บุรี |
ڨورا-ڨورى |
ป้อม , หอ , วัง , เมือง |
บาลี |
140 |
บุหงัน , บุหงา |
بوڠا |
ดอกไม้ |
ชวา |
141 |
บุหงาประหงัน |
– |
ดอกพุทธชาด |
ชวา |
142 |
บุหงามลาซอ |
بوڠاملاتى |
ดอกมะลิลา |
ชวา |
143 |
บุหงารำไป |
بوڠارمڨى |
ดอกไม้ที่ปรุงด้วยเครื่องหอม |
ชวา |
144 |
บุหรง |
بورڠ-بوروڠ |
นก , นกยูง |
ชวา |
145 |
บุหลัน |
بولن |
เดือน , พระจันทร์ |
ชวา |
146 |
บูชา |
ڨوچا |
เคารพสักการะ |
บาลี-สันสกฤต |
147 |
เบญจ- |
ڨنچا |
ห้า |
บาลี-สันสกฤต |
148 |
เบญจศีล |
ڨنچاسيلا |
ศีล 5 ข้อ |
บาลี-สันสกฤต |
149 |
เบิก |
بوك |
เปิด |
– |
150 |
ประกฤต์ |
فكرجا |
ทำ |
บาลี-สันสกฤต |
151 |
ประการ |
فركارا |
อย่าง , ชนิด |
บาลี-สันสกฤต |
152 |
ประถม |
فرتام |
ลำดับแรก |
สันสกฤต |
153 |
ประตง |
– |
โจร |
ชวา |
154 |
ประทุษ |
بردوسا |
ทำชั่ว , ทำเลว |
สันสกฤต |
155 |
ประเสบันอากง |
– |
วังลูกหลวง , วังหลานหลวง |
ชวา |
156 |
ปอเนาะ |
فندق |
โรงเรียนสอนศาสนา |
– |
157 |
ปะการัง |
كارڠ |
ชื่อสัตว์ทะเล |
มลายู |
158 |
ปะตาปา |
– |
นักบวช |
ชวา |
159 |
ปะตาระกาหลา |
– |
เทวดาผู้ใหญ่ |
ชวา |
160 |
ปะตานี |
فتانى |
ชาวนา , ชาวสวน |
มลายู |
161 |
ปะเสหรันอากง |
– |
วังลูกหลวง |
ชวา |
162 |
ปะหนัน |
– |
ดอกลำเจียก |
ชวา |
163 |
ปะหมันอาหยี |
– |
น้า |
ชวา |
164 |
ปักษิน , ปักษี |
ڤقسى |
นก |
สันสกฤต |
165 |
ปันจุเหร็จ |
ڤنجوريت |
โจรป่า , นักรบ |
ชวา |
166 |
ปั้นเหน่ง |
ڤنديڠ |
เข็มขัด |
ชวา |
167 |
ปาตี |
باتين |
ผู้เป็นใหญ่ |
ชวา |
168 |
ปาเต๊ะ |
باتيك |
ชื่อผ้าโสร่ง |
มลายู |
169 |
ปาเต๊ะ |
باتيه |
ชื่อตำแหน่งขุนนาง |
ชวา |
170 |
ปานิเยน |
– |
กระดังงาจีน |
ชวา |
171 |
ปาปอหยีสังฆาตา |
– |
บิดา-พ่อ |
ชวา |
172 |
ผล |
ڤهلا |
สิ่งที่ได้รับความงอกงาม , เจริญ |
บาลี-สันสกฤต |
173 |
พงศา , วงศ์ |
وڠسا |
เชื้อสาย , เทือกเถา |
บาลี-สันสกฤต |
174 |
พณิชย์-พาณิชย์ |
فرنيكا |
การค้าขาย |
บาลี-สันสกฤต |
175 |
พนิดา , วนิดา |
وانيتا |
หญิง , หญิงสาว |
สันสกฤต |
176 |
พรต |
بوات |
ปฏิบัติ |
บาลี-สันสกฤต |
177 |
พวก |
فواق |
คน , สัตว์ที่รวมกันเป็นกลุ่ม |
– |
178 |
พุฒิ-วุฒิ |
بودى |
ความเจริญ , ความดี |
บาลี |
179 |
ภาคย์ |
بهگيا |
โชค , โชคดี |
บาลี-สันสกฤต |
180 |
ภาชนะ |
بيچان |
เครื่องใช้สำหรับใส่สิ่งของ |
บาลี-สันสกฤต |
181 |
ภาษา-ภาสา |
بهاس |
คำพูด-ถ้อยคำ |
บาลี-สันสกฤต |
182 |
ภูมิ |
بومى |
แผ่นดิน-ที่ดิน |
สันสกฤต |
183 |
มด |
سموت |
ชื่อแมลง |
– |
184 |
มตะ , มฤตย์ |
ماتى |
ตาย |
บาลี-สันสกฤต |
185 |
มนตรี |
منترى-مونترى |
ที่ปรึกษา , ข้าราชการ |
บาลี-สันสกฤต |
186 |
มนุษย์ |
مأنس |
สัตว์ที่รู้จักใช้เหตุผล , คน |
บาลี-สันสกฤต |
187 |
มหา |
مها |
ใหญ่ , ยิ่งใหญ่ |
– |
188 |
ประมาณ,ปริมาณ |
ڤرما |
จำนวน |
– |
189 |
ปรกติ |
ڤكرتى |
เคยชิน |
– |
190 |
บัณฑิต |
ڤنديت |
ผู้รู้ |
บาลี-สันสกฤต |
191 |
บันทึง |
– |
บ่นถึง-คอย |
ชวา |
192 |
บุษบา |
ڤوسڤا |
ดอกไม้ |
บาลี-สันสกฤต |
193 |
มหาราช,มหาราชา |
مهاراج |
พระเจ้าแผ่นดิน |
– |
194 |
มะตะบะ |
مرطابق |
ชื่อของกิน |
– |
195 |
มังส- , มังสะ |
مڠسا |
เนื้อของคนและสัตว์ |
|
196 |
มอระกู่ |
مركوق |
หม้อสูบยาของอาหรับ |
ชวา |
197 |
มะงุมมะงาหรา |
مڠمبارا |
เที่ยวป่า |
ชวา |
198 |
มังกร |
مڠكارا |
สัตว์ในเทพนิยาย |
– |
199 |
มะหัล |
مهل- |
รัก,แพง,มาก |
ชวา |
200 |
มุข |
موك |
หน้า |
– |
201 |
เมงอะปา |
مڠاڤ |
ทำไม |
มลายู-ชวา |
202 |
มันดี |
مندى |
อาบน้ำ |
มลายู |
203 |
โมง |
موڠ |
เสียงตีระฆัง |
– |
204 |
มูล |
مولا |
โคน , ราก , เค้า , ต้น |
– |
205 |
มังหงัน |
مڠگر- |
ดอกมะพร้าว |
ชวา |
206 |
มะวาร |
ماور |
กุหลาบ |
ชวา |
207 |
มะลารอกัน |
– |
มะลิซ้อน |
ชวา |
208 |
มะลำ-มาลำ |
مالم |
กลางคืน |
ชวา |
209 |
มะดา |
متا |
ดวงตา |
ชวา |
210 |
มะเดหวี |
– |
พระมเหสีลำดับที่ 2 |
ทมิฬ |
211 |
มะตาหะรี |
متهارى |
ดวงอาทิตย์ |
ชวา |
212 |
มะตี |
ماتى |
ตาย |
ชวา-สันสกฤต (มฤติ) |
213 |
มายัง |
مايڠ |
ดอกหมาก |
ชวา |
214 |
มายา |
ماى |
การลวง |
บาลี-สันสกฤต |
215 |
มาระ |
ماره |
โกรธ |
ชวา |
216 |
มาศ |
امس-مس |
ทองคำ |
– |
217 |
มาลาตี |
ملاتى |
มะลิชนิดหนึ่ง |
ชวา |
218 |
มาริ |
مارى |
มา |
ชวา |
219 |
มิงโค |
ميڠگو |
รอบ 7 วัน – สัปดาห์ |
ชวา |
220 |
มาส |
ماس |
เวลา-เดือน-ยุค-สมัย |
บาลี-สันสกฤต |
221 |
มินตรา |
– |
ต้นกระถิน |
ชวา |
222 |
มินตา |
مينتأ |
ขอโทษ / ขอ |
ชวา |
223 |
มิยา |
– |
โต๊ะวางของ |
ชวา |
224 |
มิรันตี |
– |
ต้นดาวเรือง |
ชวา |
225 |
มุลุต |
مولوت |
ปาก |
ชวา |
226 |
มุลู |
– |
พล |
ชวา |
227 |
มุสะ |
– |
มุ้ง |
ชวา |
228 |
มูลา |
مولا |
ที่หนึ่ง – ทีแรก |
ชวา |
229 |
เมฆ , เมฆา |
ميگا |
ไอน้ำที่รวมตัวในอากาศ |
บาลี-สันสกฤต |
230 |
เมน |
ماين |
เล่น |
ชวา |
231 |
โมรี |
مورى |
ผ้าชนิดหนึ่ง |
ฮินดูสตานี |
232 |
โมทนา |
– |
บันเทิง ยินดี |
ชวา |
233 |
ภักดี-ภักติ |
بقتى |
จงรัก , ทำดี |
บาลี-สันสกฤต |
234 |
พินาศ |
بناس |
เสียหาย |
บาลี-สันสกฤต |
235 |
ย่องเหง็ด |
– |
จ้องหน่อง |
ชวา |
236 |
ยะหิทา |
– |
เย็บ |
ชวา |
237 |
ยะงันจะคับ |
جاڠن جاكف |
พูดไม่ได้ – อย่าพูด |
ชวา |
238 |
ยังกะหลา |
– |
ต้นมะตาด |
ชวา |
239 |
ยังหยัง |
– |
รูปงาม |
ชวา |
240 |
ยั่นตะนี |
– |
ผ้ามัสลิน |
ฮินดูสตานี |
241 |
ยาหยัง |
– |
ชนะศัตรู |
ชวา |
242 |
ยาหยี |
– پاپى |
น้องรัก |
ชวา |
243 |
ยาหัด |
جاهت |
ชั่ว – ไม่ดี |
ชวา |
244 |
ยิหวา |
جيوا |
ดวงใจ |
ชวา-บาลี -สันสกฤต |
245 |
รหัส |
رهسيا |
เหตุลับ-ความลับ |
บาลี-สันสกฤต |
246 |
รองเง็ง |
ronggeng |
ศิลปะการแสดง |
มลายู |
247 |
ระเด่น |
رادين |
นาย , โอรส-ธิดากษัตริย์ |
ชวา |
248 |
ระตู |
راتو |
เจ้าเมืองน้อย , กษัตริยา |
ชวา |
249 |
ระมา |
– |
เหลือบ |
ชวา |
250 |
ริปุ-ริปู |
ريبوه |
ข้าศึก , ปรปักษ์ , คนโกง |
บาลี-สันสกฤต |
251 |
รูป |
روڤا |
สิ่งที่รับรู้ด้วยตา |
บาลี-สันสกฤต |
252 |
โรตี |
روتى |
อาหารชนิดหนึ่ง |
– |
253 |
ระหว่าง |
رواڠ |
ช่องว่าง |
– |
254 |
รัตนา |
رتنا |
ของมีค่า |
บาลี-สันสกฤต |
255 |
ละกูมานิส |
– |
คนที่รัก , คนที่ชอบใจ |
ชวา |
256 |
ละคิ |
لاگى |
ยัง – ยังมีอยู่ |
– |
257 |
ละงิด , ลางงิด |
لاڠيت |
ฟ้า , ชั้นเทวดา |
ชวา |
258 |
ละมา |
لام |
เวลา , กาล |
– |
259 |
ละรี |
لارى |
แล่นไป |
ชวา |
260 |
ละลัด |
لالر |
แมลงวัน |
ชวา |
261 |
ลักษมาณา |
لكسامان-لقسمانا |
แม่ทัพเรือ |
มลายู |
262 |
ลาเง็ด |
لگيت- |
แม่ทัพ |
ชวา |
263 |
ลิเก |
– |
การแสดงชนิดหนึ่ง |
มลายู |
264 |
เลนหะรี |
لاين هارى |
ข่าวแรก , วันอื่น |
ชวา |
265 |
วนา , พนา |
وانا |
ป่า |
|
266 |
วาโมร |
– |
คนป่า , คนรำ |
ชวา |
267 |
วารวาริ |
واراويرى |
ดอกชบา |
ชวา |
268 |
วารุณ |
– |
น้ำดอกไม้ |
ชวา |
269 |
วิเยน |
– |
ขันที |
ชวา |
270 |
วิร-วีระ |
ويرا |
ผู้กล้าหาญ |
บาลี-สันสกฤต |
271 |
วิรังรอง |
– |
พลับพลึง |
ชวา |
272 |
ศงกา , ศังกา |
سڠگ |
ความสงสัย |
บาลี-สันสกฤต |
273 |
ศีล |
سيلا |
ข้อบัญญัติ |
บาลี-สันสกฤต |
274 |
ศุจิ |
سوچى |
บริสุทธิ์ – สะอาด |
บาลี-สันสกฤต |
275 |
ศักดิ-ศักดิ์ |
سقتى |
อำนาจเหนือธรรมชาติ |
– |
276 |
ศัตรู |
سترو |
ข้าศึก – ปรปักษ์ |
บาลี-สันสกฤต |
277 |
สวร |
سوارا |
เสียง |
สันสกฤต |
278 |
ลุสา |
لوسا |
วันมะรืน |
ชวา |
279 |
โลก |
لوگا |
แผ่นดิน , สถานที่ |
บาลี-สันสกฤต |
280 |
โลภ |
لوبا |
อยาก , ไม่รู้จักพอ |
บาลี-สันสกฤต |
281 |
ลืม |
لوفا |
หายไปจากความจำ |
– |
282 |
ลาภ |
لاب |
ของที่ได้ – กำไร |
บาลี-สันสกฤต |
283 |
ลำเมาะ |
لمه |
มีใจอ่อน , เพลีย |
– |
284 |
โลง |
لوڠ |
หีบบรรจุศพ |
– |
285 |
รส |
روسا |
สิ่งที่รู้ได้ด้วยลิ้น |
บาลี-สันสกฤต |
286 |
รานี |
رانى |
ราชินี |
– |
287 |
สกล , สากัลย์ |
سگل-سكلين |
รวมกันทั้งหมด |
บาลี-สันสกฤต |
288 |
สตรี , อิสตรี |
استرى |
ผู้หญิง |
บาลี-สันสกฤต |
289 |
สงค์ |
سڠكوت |
เกี่ยวข้อง , เกี่ยวพัน |
บาลี-สันสกฤต |
290 |
สงสาร |
سڠسارا |
ความทุกข์ , ความลำบาก |
บาลี-สันสกฤต |
291 |
สงสัย |
سڠسى |
ไม่แน่ใจ , ลังเล |
บาลี-สันสกฤต |
292 |
สมุทร |
سمودارا |
ทะเล |
บาลี-สันสกฤต |
293 |
สโรช – สาโรช |
سروچا |
ดอกบัว |
สันสกฤต |
294 |
สวามี – สามี |
سوامى |
นาย , ผัว |
สันสกฤต |
295 |
สัญญา , สัญฌา |
سنجا |
เวลาเย็น , ค่ำ |
บาลี-สันสกฤต |
296 |
สลัด |
سلادا |
ชื่ออาหาร |
– |
297 |
สลัด |
سلت |
โจรทะเล , ช่วงแดง |
มลายู |
298 |
สลาตัน |
سلاتن |
ชื่อลมใต้- |
มลายู |
299 |
สะบะ |
– |
ตะกร้อ |
ชวา |
300 |
สไบ |
سبى |
ผ้าพาดไหล่ |
– |
201 |
สะการะ |
سكارا |
ดอกไม้ |
ชวา |
302 |
สะการะตาหรา |
– |
ดอกกรรณิกา |
ชวา |
303 |
สะตาหมัน |
ستامن |
สานุ |
ชวา |
304 |
สังคาตา |
– |
พ่อ |
ชวา |
305 |
สาระวารี |
– |
ดอกการะเกด |
ชวา |
306 |
สาระสะมา |
– |
ดอกชมพู่ |
ชวา |
307 |
โศลก |
سلوكا |
คำประพันธ์ , กวี |
บาลี-สันสกฤต |
308 |
สัญชัย |
سنجى |
– |
– |
309 |
สักขี |
سقسى/سكسى |
พยานรู้เห็น |
บาลี-สันสกฤต |
310 |
เสีย |
سيا٢ |
– |
– |
311 |
ทาน |
دانا |
การให้ |
บาลี-สันสกฤต |
312 |
ธูป |
دوڤا |
ควัน , เครื่องหอม |
บาลี-สันสกฤต |
313 |
เทียน |
ديان |
เครื่องที่ใช้จุดไฟ |
– |
314 |
ธรา , ธาตรี |
دارت |
แผ่นดิน , โลก |
บาลี-สันสกฤต |
315 |
สวรรค์ |
شرگ |
– |
บาลี-สันสกฤต |
316 |
ศรี |
سرى |
สุกใส – งาม , เจริญ |
บาลี-สันสกฤต |
317 |
ศรีวิชัย |
سرى ويجاى |
กษัตริย์ผู้พิชิต |
บาลี-สันสกฤต |
318 |
ศรีมหาราชา |
سرى مهراج |
กษัตริย์ผู้ยิ่งใหญ่ |
บาลี-สันสกฤต |
319 |
สุข |
سوك |
ความสบาย , สำราญ |
บาลี-สันสกฤต |
320 |
สุขจิต |
سوكجيتا |
จิตใจสบาย |
บาลี-สันสกฤต |
321 |
สุด |
سوده |
สั้น , หมด , จบ |
– |
322 |
สุจิ |
سوچى |
สะอาด , หมดจด |
บาลี-สันสกฤต |
323 |
สุริยา , สุรีย์ , สูรยา |
سوريا |
ดวงตะวัน |
– |
324 |
สุกร |
سڠكارا |
หมู |
บาลี-สันสกฤต |
325 |
มงกุฎ |
مهكوت |
เครื่องสวมยอด |
– |
326 |
สุร-สูร |
سورا |
ผู้กล้าหาญ – นักรบ |
บาลี-สันสกฤต |
327 |
สุเหร่า |
سوراو |
มัสยิด |
มลายู |
328 |
สุราลัย |
سورالاى |
ที่อยู่ของเทวดา |
สันสกฤต |
329 |
แสง |
سياڠ |
ความสว่าง – กลางวัน |
– |
330 |
โสกาดามา |
– |
คนใช้ – ขอเฝ้า |
ชวา |
331 |
โสร่ง |
ساروڠ |
ผ้านุ่งเป็นถุง |
มลายู |
332 |
สารถี |
سارتى |
คนขับรถ – |
บาลี-สันสกฤต |
333 |
สิงห์ |
سيڠا |
สิงโต |
บาลี-สันสกฤต |
334 |
หงส์-หังส์ |
اڠسا |
นกในเทพนิยาย |
บาลี-สันสกฤต |
335 |
หทัย |
هاتى |
หัวใจ |
บาลี-สันสกฤต |
336 |
หนากาสรี |
– |
ดอกชบา |
ชวา |
337 |
หยังหยัง |
– |
งาม |
ชวา |
338 |
หุหนิงหงัน |
– |
ดอกบานไม่รู้โรย |
ชวา |
339 |
อธิราช |
اديراج |
พระเจ้าแผ่นดิน |
สันสกฤต |
340 |
อสัญแดหวา |
– |
เทวดา |
ชวา |
341 |
อะนะ,อานะ |
انق |
บุตร |
ชวา |
342 |
อังกวด |
– |
จ้องหน่อง |
ชวา |
343 |
อังสนา |
– |
ดอกประดู่ |
ชวา |
344 |
อันตรา |
انتارا |
ระหว่าง |
บาลี |
345 |
อาเด๊ะ |
اديق |
น้อง |
ชวา |
346 |
อามลก |
ملاك |
มะขามป้อม |
บาลี-สันสกฤต |
347 |
อารุม |
– |
ต้นชมพู่น้ำดอกไม้ |
ชวา |
348 |
อาระ |
ارق |
เหล้า |
ชวา |
349 |
อาศรม |
اسراما |
ที่อยู่ของนักพรต |
บาลี-สันสกฤต |
350 |
อาแสะ |
– |
กริช |
ชวา |
351 |
อาหรัดกัดติกา |
– |
ม้าเร็ว |
ชวา |
352 |
อิลู |
– |
บัดนี้ – เดี๋ยวนี้ |
ชวา |
353 |
อุตตมะ |
اوتام |
สูงสุด – ยิ่ง – เลิศ |
บาลี-สันสกฤต |
354 |
อุตดร, อุตร-อุดม |
اوتارا |
อุดร |
บาลี |
355 |
อุดากัน,อุนากัน |
– |
เล็บยาว |
ชวา |
356 |
อุตรา |
اودارا |
ชื่อลมชนิดหนึ่ง |
– |
357 |
อุตสาหะ,อุสสาหะ |
اوسها |
บากบั่น , พยายาม |
บาลี-สันสกฤต |
358 |
อุปมา |
اومفما |
เหมือน – เปรียบเทียบ |
บาลี-สันสกฤต |
359 |
อุสา |
– |
เนื้อ |
ชวา |
360 |
อุหรับ |
اورف |
ผงกระแจะจันทน์ |
มลายู |
361 |
อูฐ |
اونتا |
ชื่อสัตว์ |
บาลี-สันสกฤต |
362 |
แอหนัง |
اينڠ |
นางชี , คนเลี้ยงเด็ก |
ชวา |
363 |
ชัด |
پات |
แจ่มแจ้ง , ประจักษ์ |
– |
364 |
ปสาน |
ڤاسار/ ڤسار/ فسارا |
ตลาด |
เปอร์เซีย |
365 |
พัฒนา |
فدانا |
ทำให้เจริญ |
– |
366 |
คช |
گاجه |
ช้าง |
บาลี-สันสกฤต |
* หมายเหตุ คำศัพท์ตัวอย่างในตารางข้างต้นนั้นรวบรวมจากพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ.2525 ซึ่งมีการระบุถึงรากศัพท์ที่มาของแต่ละคำนั้นเอาไว้จะเห็นได้ว่าภาษา มลายู-ชวา มีปรากฏอยู่ในพจนานุกรมภาษาไทยมากอยู่พอควร
ทั้งนี้เป็นเพราะด้วยเหตุการณ์ถ่ายทอดและแลกเปลี่ยนภาษาระหว่างกัน โดยอาศัยบทนิพนธ์เรื่องอิเหนาเป็นต้นนั่นเอง – ในขณะเดียวกันก็จะพบว่ารากศัพท์ของคำมลายู-ชวา (ยาวี) นั้นมีความเกี่ยวพันกับภาษาบาลี-สันสกฤตอีกเช่นกัน ซึ่งนั่นก็คงเป็นเพราะอิทธิพลของอารยธรรมอินเดียที่เคยแพร่หลายในดินแดนแถบ แหลมมลายูและหมู่เกาะนุสันตะรา (อินโดนีเซีย) มาก่อนนั่นเอง
——————————— จบบทความ ——————————