อัสบาบุนนุซูล | อายะฮฺที่ 102 ซูเราะฮฺ อัล-บะกอเราะฮฺ

“และพวกเขาได้ปฏิบัติตามสิ่งที่บรรดามารร้ายได้อ่าน (ให้แก่พวกนักไสยศาสตร์และนักมายากลฟัง) ในสมัยการปกครองของสุลัยมานหาได้ปฏิเสธศรัทธาไม่แต่ทว่าพวกมารร้ายต่างหาก ที่ปฏิเสธศรัทธาโดยสอนไสยศาสตร์แก่ผู้คนและสิ่งที่ถูกประทานลงมาแก่ม่าลัก ทั้งสอง ณ เมืองบาบิลคือฮารูตและมารูต และม่าลักทั้งสองจะไม่สอนผู้ใดจนกว่าทั้งสองจะกล่าวว่า อันที่จริงเราคือการทดสอบดังนั้นจงอย่าปฏิเสธศรัทธาเลย แล้วพวกเขาก็ร่ำเรียนจากม่าลักทั้งสองซึ่งสิ่งที่พวกเขาจะได้สร้างความแตก แยกระหว่างบุคคลกับคู่ครองของเขา และพวกเขาหาได้ทำอันตรายต่อผู้ใดได้ไม่เว้นเสียแต่ด้วยอนุมัติของอัลลอฮฺ และพวกเขาได้ร่ำเรียนสิ่งที่เป็นภัยต่อพวกเขาเองและไม่ให้ประโยชน์อันใดแก่ พวกเขา และแท้จริงพวกเขาย่อมรู้ดีว่า ผู้ที่ยอมแลกเปลี่ยนสิ่งนั้นย่อมไม่มีส่วนได้แก่เขาในโลกหน้า และแน่นอนสิ่งที่พวกเขายอมแลกเปลี่ยนด้วยการขายตัวเองนั้นเป็นสิ่งชั่วช้า สามานย์ยิ่งนัก หากว่าพวกเขารู้”

มูลเหตุแห่งการประทาน

เมื่อนบี (صلى الله عليه وسلم) ได้กล่าวถึงสุลัยมาน (อ.ล.) ในหมู่ศาสนฑูต ปุโรหิตบางคนของพวกยะฮูดีย์ก็กล่าวว่า: “พวกท่านไม่แปลกใจกระนั้นหรือ ที่มุฮัมมัดอ้างว่าบุตรของดาวูดเป็นนบี ขอสาบานต่ออัลอฮฺ บุตรของดาวูดมิใช่ผู้ใดเลยนอกจากเป็นนักไสยศาสตร์!” อายะฮฺนี้จึงถูกประทานลงมา (ซาดุลมะสีร 1/120, ตัฟซีร อัล-กุรฏุบีย์ 2/41)

 

อิบนุ ญะรีรบันทึกรายงานจาก ชะฮฺร์ อิบนุ เฮาชับว่า: พวกยะฮูดีย์กล่าวว่า: “พวกท่านจงดูมุฮัมมัดสิ เขาเอาสัจธรรมกับความเท็จมาเจือสม เขากล่าวถึงสุลัยมานพร้อมกับบรรดานบี อันที่จริงสุลัยมานเป็นนักไสยศาสตร์ที่ขี่ลมพายุ” อัลลอฮฺ (تعالى) จึงประทานอายะฮฺนี้ลงมา

 

อิบนุ อบีหาติม บันทึกรายงานจากอบุล-อาลียะฮฺว่า: พวกยะฮูดีย์เคยถามนบี (صلى الله عليه وسلم) ถึงยุคสมัยหนึ่งอันเป็นเรื่องราวในคัมภีร์เตารอต พวกเขาจะไม่ถามนบี (صلى الله عليه وسلم) ถึงสิ่งหนึ่งสิ่งใดนอกจากเรื่องดังกล่าวนอกเสียจากว่าอัลลอฮฺได้ทรงประทานสิ่งที่พวกเขาถามถึงลงมาให้แก่ท่านนบี (صلى الله عليه وسلم) แล้วนบี (صلى الله عليه وسلم) ก็จะถกเถียงกับพวกเขา เมื่อพวกเขาเห็นสิ่งดังกล่าวจึงพากันกล่าวว่า: “ผู้นี้รู้ดีถึงสิ่งที่ถูกประทานลงมายังพวกเรามากกว่าพวกเราเองเสียอีก” และพวกยะฮูดีย์ก็เคยถามนบี (صلى الله عليه وسلم) ถึงเรื่องไสยศาสตร์และโต้เถียงกับท่านนบี (صلى الله عليه وسلم) พระองค์อัลลอฮฺ (تعالى)  จึงทรงประทานอายะฮฺนี้ลงมา (ลุบาบุนนุกูลฯ หน้า 19)

 

อัล-กัลบีย์กล่าวว่า: พวกมารร้ายได้เขียนคุณไสย์และผ้ายันต์ตามถ้อยคำของอาคิฟว่า: นี่คือสิ่งที่อาคิฟบุตรบะรีคิยา – อาลักษณ์ของสุลัยมานนบีของอัลลอฮฺผู้เป็นกษัตริย์ – ได้ถูกสอน แล้วพวกมารร้ายก็นำเอาคุณไสย์และผ้ายันต์นั้นไปฝังใต้ที่ละหมาดของนบีสุลัยมานขณะที่อัลลอฮฺทรงถอดอำนาจของนบีสุลัยมาน โดยที่ท่านนบีสุลัยมานไม่ทราบถึงสิ่งดังกล่าว

 

และเมื่อสุลัยมานสิ้นชีวิตพวกนั้นก็นำเอามันออกมาจากใต้ที่ละหมาดของสุลัยมานและกล่าวกับผู้คนว่า: อันที่จริงสุลัยมานมีอำนาจปกครองพวกท่านเนื่องด้วยสิ่งนี้เอง ดังนั้นพวกท่านจงร่ำเรียนมันไว้เถิด ครั้นเมื่อนักปราชญ์ของวงศ์วานอิสรออีลรู้เรื่อง พวกเขากล่าวว่า: “ขออัลลอฮฺทรงคุ้มครองต่อการที่สิ่งนี้จะเป็นความรู้ของสุลัยมาน” ส่วนพวกคนต่ำทรามก็กล่าวว่า: “นี่คือความรู้ของสุลัยมาน” และพวกเขาก็มุ่งหน้าร่ำเรียนสิ่งนั้น และปฏิเสธบรรดาคัมภีร์ของนบีทั้งหลายของพวกเขา

 

การตำหนิติเตียนต่อสุลัยมานก็แพร่สะพัดออกไป และยังคงมีสภาพอยู่เช่นนี้จวบจนอัลลอฮฺได้ทรงส่งนบีมุฮัมมัด (صلى الله عليه وسلم) มาประกาศศาสนา และพระองค์ได้แก้ต่างให้นบีสุลัยมานและประทานความบริสุทธิของนบีสุลัยมานจากข้อกล่าวหานั้นลงมา (อัต-ตัฟซีร – อัลมุนีร 1/243)