อัสบาบุนนุซูล | อายะฮฺที่ 146 สูเราะฮฺอัล-บะเกาะเราะฮฺ

ความว่า : “บรรดาผู้ซึ่งเราได้เคยนำคัมภีร์มายังพวกเขา พวกเขารู้จักนบี (มุฮัมมัด) เหมือนอย่างที่พวกเขารู้จักบรรดาลูกของพวกเขาเอง และแท้จริงกลุ่มหนึ่งจากพวกเขาได้ปกปิดซ่อนเร้นความจริงเอาไว้ทั้งๆ ที่พวกเขาก็รู้”

 

มูลเหตุแห่งการประทาน

อายะฮฺนี้ประทานลงมาในเรื่องราวของบรรดาผู้ศรัทธาของชาวคัมภีร์ คือ ท่านอับดุลลอฮฺ อิบนุ สลาม และพวกของท่าน พวกเขารู้จักท่านนบี (ศ็อลลัลลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม) ด้วยคุณลักษณะ รูปพรรณสัณฐาน และการแต่งตั้งท่านให้เป็นนบีในคัมภีร์ของพวกเขา เหมือนเช่นที่คนหนึ่งในพวกเขารู้จักบุตรของตนเมื่อเห็นว่าบุตรนั้นอยู่กับบรรดาเด็กๆ

 

อับดุลลอฮฺ อิบนุ สลาม (ร.ฎ.) กล่าวว่า : “ขอสาบานว่า ฉันรู้จักท่านนบี (ศ็อลลัลลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม) มากกว่าที่ฉันรู้จักบุตรของฉันเองเสียอีก”

 

ท่านอุมัร อิบนุ อัลคอฏฏอบ (ร.ฎ.) จึงกล่าวแก่ท่านอับดุลลอฮฺ (ร.ฎ.) ว่า : ไฉนจึงเป็นเช่นนั้นเล่า โอ้ อิบนุสลาม?

 

ท่านอับดุลลอฮฺ (ร.ฎ.) กล่าวว่า “แน่นอนฉันเป็นพยานยืนยันว่า มุฮัมมัด เป็นศาสนทูตแห่งอัลลอฮฺโดยแท้และมั่นใจยิ่ง และฉันจะไม่เป็นพยานยืนยันด้วยสิ่งนั้น (คือโดยแท้และมั่นใจ) ต่อบุตรของฉัน ทั้งนี้เพราะฉันไม่รู้ว่าพวกผู้หญิงได้เคยกระทำสิ่งใดเอาไว้”

 

ท่านอุมัร (ร.ฎ.) จึงกล่าวว่า : “อัลลอฮฺได้ทรงเตาฟีก (เอื้ออำนวยให้พูดจริง) แก่ท่านแล้ว โอ้ อิบนุ สลาม”

 

(อัต-ตัฟสีร อัล-มุนีร 2/20)