คุณค่าของความรู้

ولَيْسَ يَفِيْدُ العِلْمُ مِن دُوْنِ عَامِلِ لِكُلِّ مُجِدٍّ في الوَرَى نَفْعُ فَاضِلٍ
وما كُلَّ كَرٍّ بالهَوَى كَرُّ بَاسِلِ يُسَابِقُ بَعْضُ النَّاسِ بَعْضًا بِجِدَّهم
فما هو بَيْنَ الناسِ إلا كَجَاهِلِ إذالم يَكُنْ نَفْعٌ لِذِى العِلْمِ والحِجَا
يُعَدُّ كَشَوْكٍ بَيْنَ زَهْرِ الخَمَائِلِ كَذاكَ إذالم يَنْفَعِ المَرْءُ غَيْرَهُ

อันผู้พากเพียร  ทุกตัวคน ในหมู่ชน  ย่อมมีคุณ  อันประเสริฐ
ความรู้  จะก่อเกิด  คุณประโยชน์ โดยเริศร้าง  ผู้ประพฤติ  ได้ฤา
คนบางคน  ชิงชัย  สู้ประชัน  เที่ยวแข่งขัน  กันและกัน  ด้วยอุตส่าห์
ใช่ว่า  ล่าถอย  ทั้งสิ้น  ตามใจตน  จะเป็นผล  กลอุบาย  ของคนกล้า
ยามใด  ประโยชน์  ไร้ซึ่งผลประสิทธิ์  แก่บัณฑิต  อีกทั้ง  วิญญูชน
ในหมู่ชน  คนนั้นไซร้  ใช่ใครอื่น  เป็นเสียแต่  คนเขลา  ไร้ปัญญา
เช่นนั้นหนา  คราใด  ที่บุคคล  ไม่สร้างผล  คุณากร  แก่ผู้อื่น
ย่อมถูกนับ  ว่าเป็นหนาม  ที่แหลมยื่น  ขึ้นท่ามกลางบุษบาในไพรสณฑ์