คุณค่าของความรู้
ولَيْسَ يَفِيْدُ العِلْمُ مِن دُوْنِ عَامِلِ | لِكُلِّ مُجِدٍّ في الوَرَى نَفْعُ فَاضِلٍ |
وما كُلَّ كَرٍّ بالهَوَى كَرُّ بَاسِلِ | يُسَابِقُ بَعْضُ النَّاسِ بَعْضًا بِجِدَّهم |
فما هو بَيْنَ الناسِ إلا كَجَاهِلِ | إذالم يَكُنْ نَفْعٌ لِذِى العِلْمِ والحِجَا |
يُعَدُّ كَشَوْكٍ بَيْنَ زَهْرِ الخَمَائِلِ | كَذاكَ إذالم يَنْفَعِ المَرْءُ غَيْرَهُ |
อันผู้พากเพียร ทุกตัวคน | ในหมู่ชน ย่อมมีคุณ อันประเสริฐ |
ความรู้ จะก่อเกิด คุณประโยชน์ | โดยเริศร้าง ผู้ประพฤติ ได้ฤา |
คนบางคน ชิงชัย สู้ประชัน | เที่ยวแข่งขัน กันและกัน ด้วยอุตส่าห์ |
ใช่ว่า ล่าถอย ทั้งสิ้น ตามใจตน | จะเป็นผล กลอุบาย ของคนกล้า |
ยามใด ประโยชน์ ไร้ซึ่งผลประสิทธิ์ | แก่บัณฑิต อีกทั้ง วิญญูชน |
ในหมู่ชน คนนั้นไซร้ ใช่ใครอื่น | เป็นเสียแต่ คนเขลา ไร้ปัญญา |
เช่นนั้นหนา คราใด ที่บุคคล | ไม่สร้างผล คุณากร แก่ผู้อื่น |
ย่อมถูกนับ ว่าเป็นหนาม ที่แหลมยื่น | ขึ้นท่ามกลางบุษบาในไพรสณฑ์ |