ความร่ำรวยทรัพย์ที่ไร้วิชา
| إِنّيْ أَرَاكَ ضَعِيْفَ العَقْلِ والدِّيْنِ | يا سَاعِيًا وَطِلاَبُ المَالِ هِمَّتُهُ |
| وَاعْلَمْ بأَنَّكَ فِيْهِ غَيْرُ مَغْبُوْنِ | عَلَيْكَ بالعِلْمِ لا تَطْلُبْ لَهُ بَدَلاً |
| والمالُ يَفْنَى وإن أَجْدَى إلى حِيْن | العِلْمُ يُجْدِى ويَبْقَى لِلْفَتًى أَبَدًا |
| مَازَالَ بالبُعْدِ بَيْنَ العِزِّ والهُوْنِ | هذَاكَ عِزٌّ وذا ذُلٌّ لِصَاحِبِهِ |
| โอ้ ผู้หมั่นเพียร แลผู้มุ่งแสวง | หาทรัพย์แสง แรงกล้าเป็นฉันทา |
| อันตัวข้า นี้หนอ เล็งทักข์ท่าน | อ่อนเขลา เบาปัญญา แลศาสนา |
| ขอท่าน จงยึดมั่น ด้วยวิชา | ขอจงอย่า แสวงอื่น มาทดแทน |
| จงรู้เถิด ตัวท่าน ใช่ดูแคลน | ในวิชา ความรู้ ไม่แชเชือน |
| อันวิชา ความรู้ คือคุณากร | สถาพร แก่ยุวชน ตลอดกาล |
| แลสัมบัติ พัสถาน ย่อมสิ้นสูญ | แม้มีคุณ ตราบชั่ว ขณะหนึ่ง |
| สิ่งนั้นไซร้ คือเกียรติ อันสูงเด่น | สิ่งนี้เป็น ความไร้ยศ แก่เจ้าของ |
| ระหว่าง เกียรติ อันเรืองรองสุดล้ำ | กับความต่ำต้อย ย่อมห่างกันสุดกู่ |