อัสบาบุนนุซูล | อายะฮฺที่ 120 สูเราะฮฺอัล-บะเกาะเราะฮฺ
وَلَن تَرْضَىٰ عَنكَ الْيَهُودُ وَلَا النَّصَارَىٰ حَتَّىٰ تَتَّبِعَ مِلَّتَهُمْ ۗ قُلْ إِنَّ هُدَى اللَّـهِ هُوَ الْهُدَىٰ ۗ وَلَئِنِ اتَّبَعْتَ أَهْوَاءَهُم بَعْدَ الَّذِي جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ ۙ مَا لَكَ مِنَ اللَّـهِ مِن وَلِيٍّ وَلَا نَصِيرٍ
ความหมาย “และพวกชนยะฮูดียฺตลอดจนพวกชนนัศรอนียฺจะไม่มีวันพึงพอใจท่านดอก (โอ้ ผู้เป็นนบี) จนกว่าท่านจะได้ถือตามศาสนา (ลัทธิ-แนวทาง) ของพวกเขาเสียก่อน จงกล่าวเถิด (โอ้ ผู้เป็นนบี) แท้จริงทางนำ (ศาสนาอิสลาม) ของพระองค์อัลลอฮฺนั้นคือทางนำ (ที่จำเป็นต้องถือตาม) และหาก (สมมุติ) ว่าท่านนั้นได้ถือตามอารมณ์จริตของพวกเขาภายหลังสิ่งที่เป็นความรู้ (อันแน่ชัดคือ อัล-วะหฺยุ) ได้มายังท่านแล้วไซร้ ท่านก็ย่อมไม่มีพระองค์อัลลอฮฺป็นผู้ทรงดูแลรักษาและช่วยเหลือ (ท่านให้พ้นจากพระองค์ไปได้) แต่อย่างใดเลย”
มูลเหตุแห่งการประทาน
อัษ-ษะอฺละบียฺคัดสายรายงานจากท่านอิบนุ อับบาส (ร.ฎ.) ว่า : แท้จริงพวกชนยะฮูดแห่งนครมะดีนะฮฺ และพวกชนนะศอรอแห่งแคว้นนัจญ์รอน เคยวาดหวังว่าท่านนบี (ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม) จะได้ทำการละหมาด (หันหน้า) ไปยังทิศกิบละฮฺของพวกเขา
ต่อมาเมื่อพระองค์อัลลอฮฺ (ซ.บ.) ได้ทรงเปลี่ยนทิศกิบละฮฺนั้นไปยังอัล-กะอฺบะฮฺ สิ่งดังกล่าวก็เป็นเรื่องที่ขุ่นข้องหมองใจเหนือพวกนั้น และพวกนั้นก็สิ้นหวังในการที่ท่านนบี (ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม) จะเห็นสอดคล้องกับพวกเขาต่อการถือตามศาสนาของพวกเขา พระองค์อัลลอฮฺ (ซ.บ.) จึงทรงประทานอายะฮฺนี้ลงมา (ลุบาบุนนุกูล ; อัส-สุยูฏียฺ หน้า 25)
ดร.วะฮฺบะฮฺ อัซ-ซุหฺหัยลียฺระบุว่า : บรรดานักอรรถาธิบายอัล-กุรอาน (มุฟัสสิรูน) กล่าวว่า : แท้จริงพวกเขา (ชนยะฮูดและนะศอรอ) เคยร้องของการประนีประนอมกับท่านนบี (ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม) และพวกเขาก็ปรารถนาว่าเมื่อท่านนบี (ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม) ได้ประนีประนอมกับพวกเขาและผ่อนปรนกับพวกเขาแล้ว พวกเขาก็จะได้ปฏิบัติตามและเห็นด้วยกับท่านนบี (ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม) พระองค์อัลลอฮฺ (ซ.บ.) จึงทรงประทานอายะฮฺนี้ลงมา
และท่านอิบนุ อับบาส (ร.ฎ.) ได้กล่าวว่า “นี่อยู่ในเรื่องของทิศกิบละฮฺ แล้วก็กล่าวเนื้อหาเช่นเดียวกับรายงานของอัษ-ษะอฺละบียฺที่อิมามอัส-สุยูฏียฺ (ร.ฮ.) ระบุเอาไว้ (อัต-ตัฟสีรฺ อัล-มุนีรฺ ; ดร.วะฮฺบะฮฺ อัซ-ซุหัยลียฺ เล่มที่ 1 หน้า 294)