อัลบัยหะกีย์ – อัลกอฎีย์ อบูยูซุฟ ยะอฺกู๊บ อิบนุ อิบรอฮีม – อัชชัยฺบานีย์ – อับดุรเราะห์มาน อัลอุตะกีย์ อิบนุ อัลกอซิม – อับดุลลอฮฺ อิบนุ วะฮฺบินฺ – อัฏฏอบะรีย์ – อัฏฏ่อฮาวี่ย์

บูบักร อะฮฺหมัด อัลบัยหะกีย์ (เสียชีวิตฮ.ศ.458/คศ.1066)

นักนิติศาสตร์อิสลามในมัซฮับอัชชาฟิอีย์ และเป็นอิหม่ามท่านหนึ่งในภาควิชาอัลหะดีษ, เติบโตในเมืองบัยฮัก (คุรอซาน) และเสียชีวิตในเมืองนัยซาบูร, ท่านอัลบัยหะกีย์แต่งตำราไว้มากมาย ส่วนหนึ่งคืออัสสุนัน อัลกุบรอ, อัสสุนัน อัซซุฆรอ, อัลมับซู๊ฏ และอัลอัสมาอฺ วัซซิฟาตฺ เป็นต้น

อบูมุฮำหมัด อับดุลลอฮฺ อัดดาริมีย์ (เสียชีวิตฮ.ศ.255/คศ.869) นักวิชาการหะดีษจากชาวเมืองสะมัรกอนด์ ส่วนหนึ่งจากสานุศิษย์ของเขาคือ มุสลิม, อบูดาวูด, อัตติรมิซีย์ และอันนะซาอีย์, ผู้รวบรวมตำราอัสสุนันที่รู้จักกันว่าสุนัน อัดดาริมี่ย์

อัลกอฎีย์ อบูยูซุฟ ยะอฺกู๊บ อิบนุ อิบรอฮีม (เสียชีวิตฮ.ศ.182/คศ.798) ถือกำเนิดในนครอัลกูฟะฮฺ, ศึกษากับท่านอิหม่ามอบูฮะนีฟะฮฺ (ร.ฎ.) และเป็นสานุศิษย์ที่อาวุโสที่สุด, ดำรงตำแหน่งกอฎีย์แห่งนครแบกแดดในรัชสมัยค่อลีฟะฮฺอัลมะฮฺดีย์, อัลฮาดีย์ และฮารูน อัรร่อชัด, เป็นผู้แรกที่ถูกเรียกขานว่า กอฎีย์ อัลกุฎอตฺ เจ้าของตำรา “อัลค่อรอจญ์” ซึ่งอัลกอฎีย์ อบูยูซุฟได้แต่งขึ้นตามบัญชาของค่อลีฟะฮฺฮารูน อัรร่อชีด

มุฮำหมัด อิบนุ อัลฮะซัน อัชชัยฺบานีย์ (เสียชีวิตฮ.ศ.189/คศ.804) หนึ่งใน 2 สหายและสานุศิษย์คนสำคัญของอิหม่ามอบูฮะนีฟะฮฺ (ร.ฎ.) –อีกคนหนึ่งคือ อัลกอฎีย์ อบูยูซุฟ- มีความสำคัญในการทำให้มัซฮับฮะนะฟีย์แพร่หลาย, ดำรงตำแหน่งกอฎีย์แห่งเมืองรอกเกาะฮฺ (ในตอนเหนือของซีเรีย) ในรัชสมัยค่อลีฟะฮฺฮารูน อัรร่อชีด, เสียชีวิตในเมืองอัรรอยฺย์, ประพันธ์ตำรา “อัลญามิอฺ อัลกะบีร” และ “อัลญามิอฺ อัซซ่อฆีร”

อับดุรเราะห์มาน อัลอุตะกีย์ อิบนุ อัลกอซิม (เสียชีวิตฮ.ศ.191/คศ.806) นักนิติศาสตร์อิสลามชาวอียิปต์ เป็นสานุศิษย์ที่โด่งดังที่สุดของอิหม่ามมาลิก อิบนุ อะนัส (ร.ฎ.), แต่งตำรา “อัลมุเดาวะนะฮฺ อัลกุบรอ” อิบนุ อัลกอซิมได้มีส่วนทำให้มัซฮับมาลิกีย์แพร่หลายในดินแดนตะวันตกของโลกอิสลาม

อับดุลลอฮฺ อิบนุ วะฮฺบินฺ (เสียชีวิตฮ.ศ.197/คศ.813) นักนิติศาสตร์อิสลามสังกัดมัซฮับมาลิกีย์ชาวอียิปต์เคยเป็นสหายและศึกษากับอิหม่ามมาลิก อิบนุ อะนัส (ร.ฎ.) ส่วนหนึ่งจากตำราที่อิบนุ วะฮฺบินฺแต่งเอาไว้ได้แก่ “อัลมุวัตเตาะอฺ”, “อัลญามิอฺ” ในภาควิชาอัลหะดีษ

อบูญะอฺฟัร มุฮำหมัด อิบนุ ญะรีร อัฏฏอบะรีย์ (เสียชีวิตฮ.ศ.310/คศ.923) นักประวัติศาสตร์, นักอรรถาธิบายอัลกุรอาน, นักนิติศาสตร์อิสลามสังกัดมัซฮับอัชชาฟิอีย์, พยายามในการวางมัซฮับเฉพาะของตน, ถือกำเนิดในเมืองอามิลฺแคว้นฏ่อบะริสตานฺ, พำนักอยู่ในนครแบกแดดและเสียชีวิตที่นั่น, เป็นนักประพันธ์หนังสือที่เลื่องลือ ส่วนหนึ่งจากตำราที่เขาแต่งไว้ คือ “ญามิอุ้ลบะยาน ฟี ตัฟซิริลกุรอาน” หรือที่รู้จักกันในชื่อ “ตัฟซีร อัฏฏ่อบะรี่ย์”, “ตารีค อัลอุมัม วัลมุลูก” รู้จักกันในชื่อ “ตารีค อัฏฏ่อบะรี่ย์”, “อิคติลาฟ อัลฟุกะฮาอฺ”, “อาดาบุ้ลกุฎอตฺ” และ “ตะฮฺซีบุลอาซ๊าร” เป็นต้น

อะฮฺหมัด อัฏฏ่อฮาวี่ย์ (เสียชีวิตฮ.ศ.321/คศ.933) นักนิติศาสตร์อิสลาม, เป็นผู้นำของนักนิติศาสตร์อิสลามสังกัดมัซฮับฮะนะฟีย์ในอียิปต์, แต่งตำรา “ชัรฮุ มะอานียฺ อัลอาซ๊าร” ในภาควิชาอัลหะดีษ, “อัลมุคตะซ๊อร” ในวิชานิติศาสตร์อิสลาม, “กิตาบ อัลอะกีดะฮฺ” ซึ่งเป็นตำราสำคัญในวิชาอิลมุ้ลกะลาม และ “บะยานุซซุนนะฮฺ วัลญะมาอะฮฺ”