การฝึกฝนจิตสำนึกในการระลึกถึงอัลลอฮ์ (ซ.บ.)

          ท่านซะฮฺล์ อิบนุ อับดิลลาฮ์ อัตตุซตะรีย์ (มรณะ ฮ.ศ.283/ค.ศ.896) ได้เล่าว่า : ขณะที่ฉันมีอายุได้ 3 ขวบ ฉันได้ลุกขึ้นยามกลางคืนและเฝ้ามองการละหมาดของของท่านมุฮัมมัดอิบนุ เซาว๊าร ผู้เป็นน้าชายของฉันเสมออยู่มาวันหนึ่งท่านอิบนุ เซาว๊าร ได้กล่าวแก่ฉันว่า: “เจ้าจักไม่ระลึกถึงพระองค์อัลลอฮพระผู้ทรงสร้างเจ้ากระนั้นหรือ?” “ฉันจึงถามท่านว่า : “ฉันจะระลึกถึงพระองค์อย่างไร?”

          ท่านตอบว่า : เจ้าจงกล่าวขึ้นในหัวใจของเจ้าขณะพลิกกายลงนอนในที่นอนของเจ้า 3 ครั้ง โดยไม่ต้องกระดิกลิ้นว่า อัลลอฮทรงอยู่กับฉัน อัลลอฮทรงมองดูฉันอยู่ อัลลอฮทรงเป็นสักขีพยานของฉัน” ฉันได้กล่าวสิ่งนั้นในทุกค่ำคืน ภายหลังฉันได้บอกสิ่งนั้นให้ท่านทราบ ท่านก็กล่าวว่า : “เจ้าจงกล่าว 7 ครั้งในทุกค่ำคืน” ฉันก็ได้ปฏิบัติตามนั้น ต่อมาฉันได้บอกให้ท่านทราบ ท่านก็บอกแก่ฉันว่า :  เจ้าจงกล่าวสิ่งดังกล่าวด้วยหัวใจของเจ้า 11 ครั้งในทุกค่ำคืน” ฉันก็กล่าวตามนั้นจวบจนความหวานซึ้งของถ้อยความดังกล่าวเกิดขึ้นในหัวใจของฉัน

          ต่อมาหลังจากนั้นหนึ่งปี น้าชายของฉันก็ได้กล่าวแก่ฉันว่า :  เจ้าจงจดจำรักษาสิ่งที่เราสอนให้กับเจ้า และจงกระทำเป็นนิจสินจวบจนกระทั่งเจ้าได้เข้าสู่หลุมฝังศพ (จนตาย) เพราะนั้นจะยังประโยชน์แก่เจ้าทั้งในโลกนี้และโลกหน้า ฉันก็คงปฏิบัติเช่นนั้นเป็นเวลาหลายปี จนฉันพบว่าสิ่งนั้นมีความหวานซึ้งในเบื้องลึกของฉัน

          อยู่มาวันหนึ่งน้าชายของฉันได้กล่าวแก่ฉันว่า : โอ้ ซะฮฺล์ เอ๋ย ! บุคคลใดที่พระองค์อัลลอฮฺอยู่กับเขา และมองดูเขาผู้นั้น อีกทั้งเป็นสักขีพยานต่อเขาด้วยนั้นบุคคลผู้นั้นจักกระทำการฝ่าฝืนต่อพระองค์ได้อีกหรือไร ? ฉะนั้นเจ้าพึงระวังการฝ่าฝืนเถิด….”

          และแล้วในที่สุด ซะฮฺล์ อิบนุ อับดิลลาฮ์ผู้นี้ได้กลายเป็นนักซูฟีย์ผู้ยิ่งใหญ่และผู้ดำรงมั่นในศีลธรรมด้วยคุณงามความดีของผู้เป็นน้าชายซึ่งฝึกฝนและสั่งสอนเขาตั้งแต่เยาว์วัยตลอดจนปลูกฝังความหมายแห่งศรัทธาและการรับรู้ถึงการสอดส่องของพระผู้เป็นเจ้า (ซ.บ.) ให้เกิดขึ้นในใจของเขาทั้งที่เขายังมีอายุน้อยอยู่

          (คัดจากหนังสือ ตัรบียะตุ้ลเอาล๊าด 1/171)