หน้าที่ของผู้เป็นพ่อ

          มีชายผู้หนึ่งได้มาหาท่านอุมัร อิบนุ อัลคอตตอบ (ร.ฎ.) เพื่อร้องเรียนถึงความดื้อดึงและการไม่เชื่อฟังของลูกชาย ท่านอุมัร (ร.ฎ.) จึงได้มีคำสั่งให้ไปนำตัวเด็กคนนั้นมาและติเตียนว่ากล่าวเด็กผู้นั้น ที่ดื้อดึง และไม่คำนึงถึงสิทธิของผู้เป็นพ่อ เด็กน้อยจึงกล่าวขึ้นว่า : โอ้ท่านประมุขแห่งมวลผู้ศรัทธา แล้วผู้เป็นพ่อไม่มีหน้าที่ต้องปฏิบัติกับผู้เป็นลูกเลยกระนั้นหรือ ? ท่านอุมัร (ร.ฎ.) ตอบว่า : หามิได้ ผู้เป็นพ่อย่อมมีหน้าที่ต่อลูกของเขาอย่างแน่นอน! เด็กน้อยจึงถามว่า “อะไรคือหน้าที่เหล่านั้นเล่า โอ้ท่านประมุขแห่งมวลชนผู้ศรัทธา?

          ท่านอุมัร (ร.ฎ.) จึงตอบว่า : “หน้าที่นั้นก็คือการที่ผู้เป็นพ่อจักต้องเลือกเฟ้นแม่ของลูก ตั้งชื่อที่ดี ๆ ให้ และสอนอัลกุรอานให้แก่ลูก”  เด็กน้อยจึงกล่าวขึ้นว่า : โอ้ ท่านประมุขแห่งมวลชนผู้ศรัทธา แท้จริงพ่อของฉันนั้นมิได้เคยกระทำสิ่งใดเลยจากหน้าที่ดังกล่าว แม่ของฉันนั้นนางเป็นหญิงผิวดำ (นิโกร) เคยเป็นภรรยาของคนมะญูซีย์มาก่อนและพ่อของฉันก็ตั้งชื่อฉันว่า “เจ้าด้วง” ซ้ำร้ายพ่อของฉันก็มิเคยสอนสิ่งใดเลยจากอัลกุรอานแก่ฉันแม้เพียงอักษรเดียว”

          เมื่อเด็กน้อยพูดจบ ท่านอุมัร (ร.ฎ.) จึงหันไปยังชายผู้เป็นพ่อที่มาร้องเรียนและกล่าวกับเขาว่า : ท่านมาหาฉันเพื่อร้องเรียนการดื้อดึงและการไม่เชื่อฟังของลูกชายท่าน ทั้ง ๆ ที่ท่านนั้นฝ่าฝืนต่อเขาก่อนที่เขาจะฝ่าฝืนต่อท่านและท่านก็กระทำไม่ดีกับเขาก่อนที่เจ้าจะกระทำไม่ดีต่อท่านเสียอีก”

          เช่นนั้นแหละ ท่านอุมัร (ร.ฎ.) ได้ตำหนิและสั่งสอนชายผู้นั้นขณะที่เขาบกพร่องและไม่ใส่ใจในการอบรมสั่งสอนลูกของตนและยังถือว่า ความรับผิดชอบต่อกรณีการดื้อดึงของลูกชายผู้นั้นเป็นความรับผิดชอบจากผู้เป็นพ่อเอง หาใช่เด็กน้อยหรือใครอื่นไม่

           (คัดจากตัรบียะตุ้ลเอาล๊าด ฟีลอิสลาม 1/137)