อ.อาลี เสือสมิง : ถามตอบปัญหา

สารบัญปัญหาคาใจ => หมวด : อะกีดะฮฺ และกลุ่มต่างๆ => ข้อความที่เริ่มโดย: อารอฟัต มะลิซ้อน ที่ กันยายน 28, 2015, 10:24:16 pm

หัวข้อ: การตะวัสซุ้ลด้วยกับบรรดานบี หรือ คนวลี ที่เสียชีวิตไปแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: อารอฟัต มะลิซ้อน ที่ กันยายน 28, 2015, 10:24:16 pm
อัสลามุอะลัยกุ้ม...
 อาจารย์ครับการที่เราจะใช้บรรดานบีหรือบรรดาคนดีๆ ที่ตายไปแล้ว เป็นสื่อในการเข้าหาอัลลอฮฺ ซ.บ. ได้หรือป่าวครับ ?
หัวข้อ: Re: การตะวัสซุ้ลด้วยกับบรรดานบี หรือ คนวลี ที่เสียชีวิตไปแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: อาลี เสือสมิง ที่ พฤศจิกายน 20, 2015, 07:22:41 pm
وعليكم السلام ورحمة الله وبركاته
الحمدلله والصلاة والسلام على رسول الله وبعد

การตะวัสสุลด้วยความศรัทธาและความรักที่มีต่อท่านนบี (ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม) ตลอดจนการปฏิบัติตามสุนนะฮฺของท่าน รวมถึงความรักที่มีต่อบรรดาเอาลิยาอฺของอัลลออฺ (ซ.บ.) อันเป็นความรักเนื่องด้วยเหตุรักอัลลออฺ (ซ.บ.) –อัล-หุบบุ ฟิลลาฮฺ – เป็นสิ่งที่นักวิชาการมีมติเห็นพ้องว่าเป็นสิ่งที่ถูกบัญญัติ (มัชรูอฺ) และส่งเสริม (มุสตะหับ) เพราะเป็นความดี (อะมัล ศอลิหฺ) และเป็นการปฏิบัติที่ศาสนากำหนดว่าเป็นเรื่องจำเป็นเหนือมุสลิมทุกคน


ส่วนการตะวัสสุลด้วยกับตัวของท่านนบี (ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม) รวมถึงบรรดาคนวะลียฺภายหลังการสิ้นชีวิตของท่านนบี (ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม) และบรรดาคนวะลียฺนั้นนักวิชาการมีความเห็นต่างกัน


นักวิชาการฝ่ายหนึ่ง เช่น อิมามอัส-สุบกียฺ ตะกียุดดีน (ฮ.ศ. 683-756) ชัยคฺ อิบนุ หะญัรฺ อัล-ฮัยตะมียฺ (ฮ.ศ. 909-974) และชัยคฺ อะหฺมัด ซัยนียฺ ดะหฺลาน อัล-มักกียะฮฺ (ฮ.ศ. 1232-1304) เป็นต้น มีความเห็นว่า การตะวัสสุลด้วยกับตัวของท่านนบี (ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม) เป็นสิ่งที่อนุญาตในทุกสภาพ ไม่ว่าจะเป็นช่วงเวลาก่อนการกำเนิดของท่านนบี (ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม) หลักกำเนิดตลอดช่วงการมีชีวิตและภายหลังการเสียชีวิตของท่านนบี (ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม) ในช่วงเวลาของอาลัม บัรซัค รวมถึงภายหลังการฟื้นคืนชีพในวันกิยามะฮฺ (ชิฟาอุสสะกอม ฟี ซิยาเราะฮฺ คอยริล อะนาม ; ตะกียุดดีน อัส-สุบกียฺ หน้า 160 , วัล-เญาฮัรฺ อัล-มุนัซซอม ฟี ซิยาเราะฮฺ อัล-กอบริชชะรีฟ อัน-นะบะวียฺ อัล-มุกัรรอม : อัล-ฮัยตะมียฺ หน้า 76-77 , อัร-ดุรอรฺ อัส-สะนียะฮฺ ฟีรฺรอด อะลัล วะฮฺฮาบียะฮฺ ; อะหฺมัด ซัยนียฺ ดะหฺลาน หน้า 8-9)


นักวิชการอีกฝ่ายหนึ่ง เช่น อิมาม อิบนุตัยมียะฮฺ , อิบนุ อัล-ก็อยยิม และกลุ่มอัล-วะฮฺฮาบียะฮฺ เป็นต้น มีทัศนะว่าการตะวัสสุลด้วยตัวของท่านนบี (ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม) บารมี (อัลญาฮฺ) และความจำเริญ (บะเราะกะฮฺ) ตลอดจนสิทธิ (หักก์) ของท่านนบี (ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม) และบรรดาคนวะลียฺเป็นสิ่งที่ไม่อนุญาต โดยเฉพาะเมื่อท่านนบี (ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม) และบรรดาคนวะลียฺได้เสียชีวิตไปแล้ว ต่างฝ่ายต่างก็อ้างหลักฐานและมีมุมมองในการวิเคราะห์เพื่อสนับสนุนทัศนะของฝ่ายตนและหักล้างการวิเคาะห์ของอีกฝ่าย


จริงๆ แล้วการตะวัสสุลที่กระทำได้และถูกบัญญัติ (มัชรูอฺ) ซึ่งทั้งสองฝ่ายเห็นตรงกันนั้นมีอยู่หลายชนิด เช่น การตะวัสสุลด้วยคุณลักษณะ (ศิฟาต) และพระนามอันไพจิตรของพระองค์อัลลอฮฺ (ซ.บ.) การตะวัสสุลด้วยอะมัลที่ศอลิหฺและการฏออะฮฺ การตะวัสสุลด้วยการขอดุอาอฺของคนศอลิหฺที่ยังมีชีวิตอยู่ให้แก่บุคคลที่ร้องขอ เป็นต้น การตะวัสสุลดังกล่าวไม่มีข้อขัดแย้งในระหว่างบรรดานักวิชาการจึงสมควรเน้นหนักและให้ความสำคัญมากกว่า

والله اعلم بالصواب