وعليكم السلام ورحمة الله و بركاته
الحمدلله والصلاة والسلام على رسول الله وبعد...؛
เรื่องการกระทบระหว่างหญิงชายที่สามารถแต่งงานกันได้ (มิใช่มุหฺร็อม) ว่าทำให้เสียน้ำละหมาดหรือไม่? เป็นประเด็นปัญหาที่นักนิติศาสตร์ (الفقهاء) มีความเห็นต่างกัน ซึ่งมีถึง 7 ทัศนะด้วยกัน กล่าวโดยสรุป
1) การกระทบ (แตะเนื้อต้องตัว) ด้วยผิวหนังระหว่างชายและหญิงที่แต่งงานกันได้ (เช่น สามีและภรรยา) ถ้าไม่มีสิ่งขวางกั้น (เช่น ผ้าถึงแม้จะบางก็ตาม) ถือว่าทำให้เสียน้ำละหมาด ไม่ว่าจะมีอารมณ์กำหนัด (ชะฮฺวะฮฺ) หรือไม่ จะมีเจตนาหรือไม่ก็ตาม ผู้ที่ถือตามทัศนะนี้มีท่านอุมัร (ร.ฎ.) อิบนุมัสอู๊ด (ร.ฎ.) , อิบนุอุมัร (ร.ฎ.) , ซัยดฺ อิบนุ อัสลัม (ร.ฎ.) , มักหู้ล , อัช-ชะอฺบียฺ , อัน-นะคออียฺ , อะฏออฺ อิบนุ อัส-สาอิบ ฯลฯ และมัซฮับ อัชชาฟีอียะฮฺ หลักฐานชองฝ่ายนี้คือ อายะฮฺอัล-กุรอานที่ว่า اَوْلاَمَسْتُمُ النِّسَاءَ อัล-มาอิดะฮฺ อายะฮฺที่ 6 และอัล-หะดีษที่รายงานโดยท่านหญิงอาอิซะฮฺ (ร.ฎ.) และอัลหะดีษที่อับดุลลอฮฺ อิบนุ อุมัร รายงานจากท่านอุมัร (ร.ฎ.) เป็นต้น
2) การกระทบหรือสัมผัสกันระหว่างชายหญิงไม่ทำให้เสียน้ำละหมาดไม่ว่ากรณีใดๆ ก็ตาม ซึ่งเป็นทัศนะที่มีรายงานจาก อิบนุ อับบาส, อะฏออฺ ในริวายะฮฺหนึ่ง, ฏอวูส, อัล-หะสัน อัล-บะศอรียฺ, สุฟยาน เป็นต้น ฝ่ายนี้อาศัยตัวบทหลักฐานจากอะยะฮฺอัลกุรอานบทเดียวกับฝ่ายแรก และบรรดา อัล-หะดีษมากมาย เช่น อัล-หะดีษที่รายงานจากท่านหญิงอาอิซะฮฺ (ร.ฎ.) ที่ระบุว่าท่านนบี (ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม) เคยจุมพิตภรรยาบางคนของท่านหลังจากนั้นท่านก็ออกไปละหมาดโดยไม่ได้อาบน้ำละหมาดแต่อย่างใด
3) หากกระทบสัมผัสโดยมีอารมณ์กำหนัดก็ถือว่าเสียน้ำละหมาด แต่ถ้าไม่มีก็ไม่เสียน้ำละหมาด ซึ่งเป็นทัศนะของ อัล-หะกัม, หัมม๊าดฺ, มาลิก, อัล-ลัยษฺ และอิสหาก เป็นต้น
4) หากมีเจตนาก็เสีย แต่ถ้าไม่เจตนาก็ไม่เสีย ตามทัศนะของดาวูด อัซ-ซอฮิรียฺ
5) ถ้ากระทบสัมผัสด้วยอวัยวะของการอาบน้ำละหมาด (เช่นมือ) ก็ถือว่าเสีย ถ้าไม่ใช่ก็ไม่เสีย
6) ถ้ากระทบสัมผัสโดยมีอารมณ์กำหนัดก็ถือว่าเสียถึงแม้ว่าจะมีสิ่งขวางกั้นที่บางก็ตาม
7) ถ้ากระทบกับคนที่อนุญาตให้แต่งงานได้ถือว่าไม่เสีย แต่ถ้ากระทบคนที่เป็นมุหฺร็อมถือว่าเสีย ทัศนะนี้แปลกที่สุด
จึงพอสรุปได้ว่า เรื่องการกระทบกันระหว่างชายหญิงที่แต่งงานกันได้ ซึ่งรวมถึงกรณีของสามีภรรยาเป็นเรื่องที่มีทัศนะต่างกันและหลากหลาย แสดงว่ามิใช่เรื่องที่เด็ดขาดด้วยตัวบท ก็เป็นสิ่งที่คุณสามารถที่จะเลือกเอาว่าจะตามทัศนะที่ว่าเสียหรือไม่เสีย
แต่ถ้าจะให้ข้อสรุปด้วยการพิจารณาจุดเด่นของแต่ละทัศนะก็พอจะกล่าวได้ว่าการกระทบกันระหว่างชายหญิงที่แต่งงานกันได้ (มิใช่มุหฺร็อม) โดยไม่มีสิ่งขวางกั้น มีเจตนา และมีอารมณ์กำหนัดก็ถือว่าเสียน้ำละหมาดครับ!
والله أعلم بالصواب