وعليكم السلام ورحمة الله و بركاته
ที่เขาว่าอย่างนั้นก็มีมูลอยู่ โดยเฉพาะในกรณีของคนที่ชอบเรียนวิชาฟิกฮฺ หนังสือ กอลฺยูบียฺ นี้ เรียกกันสั้นๆ มีชื่อเต็มว่า \"กอลฺยูบียฺ ว่า อุมัยเราะฮฺ\" เป็นตำราอรรถกถา ประเภท \"หาซิยะฮฺ\" ของอิหม่าม 2 ท่าน คือ ชิฮาบุดดีน อัล-กอลฺยูบียฺ และชัยคฺ อุมัยเราะฮฺ โดยอรรถกถา (ชัรหฺ) ในรูป \"หาซิยะฮฺ\" (حاشية) ต่อข้ออรรถกถาของ อัล-ลามะฮฺ ญะลาลุดดีน อัล-มะหัลลีย์ ซึ่งอรรถกถาตำรา \"มินฮาญุฏ-ฏอลิบีน\" ของอิหม่าม อันนะวาวียฺ อีกทีหนึ่ง
ความอร่อยในวิชาฟิกฮฺตามมัซฮับ อัช-ชาฟิอียฺ ของผู้เรียนเป็นเรื่องเฉพาะตน คนที่ชอบตำรา \"กอลฺยูบียฺ\" ในการเรียน ครูผู้อธิบายก็อธิบายได้อย่างลึกซึ้ง และเข้าใจประเด็นมัสอะละฮฺ ตีประเด็นและยกรูปประเด็น (ตัศ-วีรฺ) ได้ อย่างชัดเจน ทั้งคนเรียนและคนสอนก็คงอร่อยไปด้วยกัน ความอร่อยจึงอยู่ที่คนปรุงมีฝีมือหรือไม่ และคนที่กิน (คนเรียน) ก็ชอบและมีความเอร็ดอร่อยในการกิน เรื่องนี้จึงเป็นเรื่องของความอร่อยเฉพาะตน มิใช่มาตรฐานที่ถูกกำหนดเป็นเกณฑ์ตายตัวว่า ทุกคนต้องอร่อยตามไปด้วย!
والله ولي التوفيق