อยากให้อาจารรย์ตอบคำถามให้เร็วกว่านี้

[อาลี เสือสมิง]

เรียน อ. ที่เคารพ อยากให้อาจารย์ช่วยตอบปัญหาให้เร็วกว่านี้น่ะครับ เพราะบางปัญหามันเกิดปัญหาในสังคม คำตอบพร้อมหลักฐานจะช่วยคลี่คลายปัญหาได้ครับ


abujamal  
« เมื่อ: กรกฎาคม 11, 2010, 06:30:39 PM »

[อาลี เสือสมิง]

الحمدلله والصلاة والسلام على رسول الله وبعد...؛


ขอบคุณสำหรับความคาดหวังที่มีให้ หากคำตอบที่มีให้แม้เพียงคำตอบจะช่วยคลี่คลายปัญหาในสังคมได้ นั่นก็ถือเป็นการเตาฟีกที่อัลลอฮฺ (ซ.บ.) ทรงประทานให้ทั้งแก่ผู้ถามและผู้ตอบ และนี่คือวัตถุประสงค์หลักในการสร้างเวบไซด์นี้ขึ้นมา


แต่กระนั้น! โปรดจงตระหนักด้วยว่า ทุกคำตอบที่ผมตอบออกไปผมต้องรับผิดชอบและต้องถูกสอบสวน หากตอบคำตอบด้วยความคิดเห็นส่วนตัวแบบไม่ต้องเห็นหัวใคร (ใครที่ว่านี้คือนักวิชาการที่เป็นผู้ตอบตัวจริง) แล้วในวันกิยามะฮฺผมจะตอบกับอัลลอฮฺ (ซ.บ.) ได้อย่างไร?


ก่อนจะตอบแต่ละคำถามก็ต้องตีโจทย์ให้แตกเสียก่อนว่าผู้ถามมุ่งหมายและประสงค์อะไร เมื่อตีโจทย์และทำความเข้าใจกับคำถามแล้ว ก็ต้องค้นตำราที่นักวิชาการที่เชื่อถือได้เคยให้คำตอบเอาไว้ บางคำตอบซ่อนอยู่ในถ้อยคำเพียงไม่กี่ประโยค แต่ต้องเปิดตำราหน้าแล้วหน้าเล่า พลิกไปพลิกมา หยิบเล่มนั้น เปิดเล่มนี้ กว่าจะค้นพบถ้อยคำที่เป็นข้อวิสัชนาก็จำต้องอาศัยเวลา เจอคำตอบแล้วก็เขียนด้วยปากกาลงสมุดฉีกด้วยลายมือ กว่าจะร้อยเรียงได้อย่างครบถ้วนกระบวนความก็ต้องกินเวลาอยู่พอควร ด้วยวิตกจริตว่าผู้ถามจะไม่เข้าใจหรือเข้าใจเป็นอื่น


ตอบปังก็หัก ตอบหนักก็ว่าแรง ตอบเบาก็ว่าอ่อนหัด ตอบชัดก็ว่าห้วน ตอบด้วนก็ว่าเขลาปัญญา ตอบแบบนานาทัศนะก็หาว่ารวมมิตร ตอบแบบชวนให้ครุ่นคิดก็ปรามาสว่าไร้สาระ ตอบแบบธรรมะในอุดมคติก็ไม่วายจะถูกติ ตอบให้เกิดสติก็พาลว่าป่วยการเป็นแค่ทฤษฎีทำจริงบ่ ได้ดอก นี่ละหนอ! สิ่งที่สุมอยู่ในอกของคนตอบ


ครั้นเมื่อตอบเป็นลายมือแล้วก็ส่งให้ทีมงานช่วยจัดพิมพ์เพราะคนตอบได้แต่เขียนคำตอบ ครั้นจะนั่งพิมพ์ด้วยตัวเองก็เรียกว่านั่งจิ้มที่ละตัวเสียมากกว่า ก็เลยเป็นภาระกับทีงานอยู่มิใช่น้อย แต่เมื่อทำด้วยใจก็ถ้อยทีถ้อยอาศัยกันไป พิมพ์เสร็จก็ต้องตรวจสอบและพิสูจน์อักษรเพื่อมิให้ผิดพลาดในถ้อยคำและข้อความตรวจทานเสร็จก็ส่งไปแก้


พอถึงตรงนี้ก็หลุดพ้นจากมือเราไปแล้ว ก็เป็นเรื่องของเว็บมาสเตอร์ท่านจะกรุณาส่งข้อความเข้าเว็บ ใจหนึ่งก็อยากจะตอบเร็วๆ ให้ทันใจแฟนานุแฟนที่อุตส่าห์ถามมา แต่อีกใจหนึ่งนั้นเห็นว่า ช้าๆ ได้พร้าสองเล่มงาม หุนหันพลันแล่นด่วนผลีผลามไปจะเสียการ


ก็ขอจงโปรดเห็นใจข้าน้อยเถิด พ่อทรามวัย! ตัวข้าน้อยนี้ก็ต้องสอนหนังสือเป็นงานหลัก งานหลวงงานราษฎร์เป็นเรื่องรอง แต่ก็ชุกชุมไม่สร่างซา ครั้นจะกล่าวว่าขี้คร้านก็ใช่อยู่ สู้อุตส่าห์ค้นมาตอบได้ก็เป็นบุญเหลือขนาด ทุกวันนี้บ่ ได้หลับเต็มตื่น ดึกดื่นอยู่ได้ทุกค่ำคืน ฝืนสังขารนั่งตอบเพื่อทรามวัย ด้วยอาลัยว่าจะเนิ่นนาน ตอบช้าสักนิดคงมิเสียการ ขอดวงมาลย์จงเห็นใจ


والله وليا التو قيق