وعليكم السلام ورحمة الله وبركاته
الحمدلله والصلاة والسلام على رسول الله وبعد
เกี่ยวกับเหนนาอฺ (ต้นเทียน) นั้น อิมามอัล-บุคอรียฺ ได้รายงานไว้ใน “ตะรีค” ของท่าน และอบูดาวูด ใน”สุนัน” ของท่านว่า
“แท้จริงท่านรสูล (ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม) นั้น ไม่มีผู้ใดโอดครวญไปยังท่านถึงอาการเจ็บปวดในศีรษะของเขา นอกเสียจากท่านได้กล่าวแก่ผู้นั้นว่า “จงกรอกเลือด” และไม่มีผู้ใดโอดครวญไปยังท่านถึงอาการเจ็บปวดที่เท้าทั้งสองของเขา นอกเสียจากท่านได้กล่าวแก่ผู้นั้นว่า จงย้อม (หรือทา-พอก) ด้วยเหนนาอฺ”
และในสุนัน อัต-ติรมิซียฺ บันทึกรายงานจากซัลมา แม่ของอุมมุรอฟิอฺ ผู้รับใช้ของท่านนบี (ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม) ว่า : ไม่ปรากฏว่าท่านนบี (ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม) มีอาการฝีขึ้นหรือถูกหนามตำนอกเสียจากว่าท่านนบี (ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม) จะวาง (พอก) อัล-เหนนาอฺ (ต้นเทียนที่โขลกแล้ว) ลงไปบนมัน” (ซาดุลมะอาด ฟี ฮัดยิค็อยฺริล อิบาด ; อิบนุ อัล-ก็อยฺยิม เล่มที่ 3 หน้า 147)
สรรพคุณของอัล-เหนนาอฺ (ต้นเทียน) นั้นมีมาก เพราะให้ความเย็นและแห้งเพราะประกอบจากธาตุน้ำ ซึ่งมีความร้อนปานกลางและประกอบจากธาตุดินที่เย็นซึ่งมีสรรพคุณในการบีบ ใช้บรรเทาอาหารที่ถูกไฟไหม้ บรรเทาอาการปวดศีรษะและอาการแผลพองในปาก อาการพองเนื่องจากการอักเสบ ใช้ต้านอาการแรกเริ่มของฝีดาษหรือไข้ออกหัด หากใช้ย้อมเล็บเป็นประจำจะทำให้เล็ยสวยงามและดี เป็นต้น
ส่วนกรณีการย้อมด้วยอัล-เหนนาอฺนั้น ชาวอาหรับในยุคก่อนอิสลามเคยย้อมด้วยอัล-เหนนาอฺ (ต้นเทียน) และอัล-กะตัม (พืชชนิดหนึ่งใช้ย้อมและทำหมึก) โดยพวกเขาจะทำให้ผิวหนัง ผม และเล็บมีสีสันสวยงามด้วยพืชทั้ง 2 ชนิดนี้ และอิสลามก็ให้การยอมรับสิ่งดังกล่าว ยิ่งไปกว่านั้นในบางครั้งท่านนบี (ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม) ก็ส่งเสริมให้ย้อมด้วยพืชทั้งสองชนิด (อะหฺสะนุลกะลาม ฟิล ฟะตาวา อัลอะห์กาม ; ชัยฺค์ อะฏียะฮฺ ศ็อกฺร์ เล่มที่ 1 หน้า 57)
และในปัจจุบันมีผู้หญิงเป็นจำนวนมากทำการทาเล็บของพวกนาง ข้อชี้ขาดของสิ่งดังกล่าวคือ หากว่าสิ่งที่ถูกใช้ทาเล็บนั้นไม่มีสารเคลือบ เช่น อัล-เหนนาอฺก็ถือเป็นที่อนุญาต และไม่ส่งผลอันใดในการเศาะห์การอาบน้ำละหมาด ถึงแม้ว่าการย้อมด้วยอัล-เหนนาอฺนั้นจะกระทำก่อนการอาบน้ำละหมาดก็ตาม และการอาบน้ำยกหะดัษก็เช่นกัน (อะหฺกามฺ อัฏ-เฏาะฮาเราะฮฺ อะลัล มะซาฮิบฺ อัล-อัรบะอะฮฺ ; ดร.อบูสะรีอฺ มุฮัมมัด อับดุลฮาดียฺ หน้า 75)
والله أعلم بالصواب