คุตบะห์วันศุกร์ (ซอลาวาตระหว่างสองคุตบะหฺ)  (อ่าน 7216 ครั้ง)

อาลี เสือสมิง

  • Administrator
  • Hero Member
  • *****
  • กระทู้: 2179
อาจารย์ครับเคยพบหลักฐานไหมว่าช่วงระหว่าง 2 คุตบะห์ที่บิล้าลกล่าวซอลาวาตระยะเวลาต้องอย่าให้นานเกินการอ่านกุ้ลฮูวัลลอฮ์1ต้น ถ้าเกินถือว่าขาดมุวาลาต ช่วยดูหลักฐานให้ด้วยครับ


ถามโดย - haroon « เมื่อ: มกราคม 17, 2009, 09:11:47 am »

อาลี เสือสมิง

  • Administrator
  • Hero Member
  • *****
  • กระทู้: 2179
Re:คุตบะห์วันศุกร์ (ซอลาวาตระหว่างสองคุตบะหฺ)
« ตอบกลับ #1 เมื่อ: กันยายน 26, 2010, 07:41:51 pm »
الحمدلله والصلاة والسلام على رسول الله وبعد...؛

การนั่งระหว่าง 2 คุตบะฮฺ  (วันศุกร์)  เป็นสิ่งจำเป็น  (วาญิบ)  โดยการเห็นพ้อง  (อิตฺติฟ๊าก)  และจำเป็นต้องมีการสงบนิ่ง  (ฏ่อมะอฺนีนะฮฺ)  ในการนั่ง  ดังที่อิหม่ามอัลฮะร่อมัยน์และนักวิชาการท่านอื่น ๆ ระบุไว้อย่างชัดเจน  อัศฮาบุชชาฟิอียะฮฺกล่าวว่า  :  การนั่งนี้เป็นการนั่งเบา ๆ อย่างมาก  (สั้น ๆ)  ขนาดเท่ากับซูเราะฮฺอัลอิคฺล๊าซโดยประมาณ  และที่จำเป็นจากการนั่งนั้นคือขนาดของการสงบนิ่ง  (قَدْرُالطمَأْنِيْنَةِ)  นี่คือสิ่งที่ถูกต้องและเป็นที่รู้กันว่าอิหม่ามอัชชาฟิอีย์  (ร.ฮ.)  ได้ระบุเป็นตัวบทและชี้ขาดเอาไว้  แต่อัรรอฟิอีย์ได้เล่าเอาไว้อีกประเด็นหนึ่งว่า  มีเงื่อนไขในการนั่งว่าต้องมีขนาดเท่ากับซูเราะฮฺอัลอิคล๊าซฺและมีนักวิชาการบางท่านเล่าเอาไว้ว่าเป็นตัวบทที่อิหม่ามอัชชาฟิอีย์  (ร.ฮ.)  ระบุเอาไว้ซึ่งอ่อน  (ضَعِيْفٌ)  -อัลมัจญ์มูอฺ  ชัรฮุ้ลมุฮัซฺซับ  เล่มที่ 4 หน้า 384)  

และส่วนหนึ่งจากเงื่อนไขต่าง ๆ ของการคุตบะฮฺ  (วันศุกร์)  นั้นคือ  ความต่อเนื่อง  (อัลมุวาลาตฺ)  ระหว่างบรรดารุ่ก่นของคุตบะฮฺ  และระหว่างคุตบะฮฺแรกและคุตบะฮฺที่  2  และระหว่างคุตบะฮฺที่  2  กับการละหมาด  ดังนั้นถ้าหากมีสิ่งคั่น  (ฟาซิลฺ)  ที่ยาว  (นาน)  ตามจารีต  (อุรฺฟ์)  ระหว่างคุตบะฮฺที่  1  และคุตบะฮฺที่  2  หรือระหว่างทั้งหมดของ  2  คุตบะฮฺกับการละหมาดถือว่าคุตบะฮฺนั้นใช้ไม่ได้  ฉะนั้นถ้าหากเป็นไปได้ในการย้อนกลับไปคุตบะฮฺใหม่  ก็ถือว่าจำเป็น  ถ้าไม่ได้ก็ต้องแปรละหมาดวันศุกร์เป็นละหมาดซุฮฺริ  (อัลฟิกฮุ้ลมันฮะญี่ย์  เล่มที่  1  หน้า  206)  

สรุปคือ  ความต่อเนื่อง  (อัลมุวาลาตฺ)  ถูกพิจารณาใน  3  ตำแหน่ง  คือ
1) ระหว่าง  2  คุตบะฮฺ  ดังนั้นการคั่นระหว่าง 2 คุตบะฮฺจะต้องไม่ยาวนาน  
2) ระหว่างบรรดารุ่ก่นของการคุตบะฮฺ
3) ระหว่าง  2  คุตบะฮฺกับการละหมาด

ดังนั้นจะต้องไม่มีการคั่นที่ยาวนานระหว่างคุตบะฮฺที่  2  จาก  2  คุตบะฮฺนั้นกับการละหมาด  (อิอานะตุดตอลิบีน  เล่มที่  2  หน้า  83)  และคำว่า  คั่นที่ยาวนานตามจารีต  (طَوِيْلُ الْفَصْلِ عُرْفًا)  นั้นหมายถึงขนาดเท่ากับการละหมาด  2  รอกอะฮฺที่ละหมาดแค่ใช้ได้  กล่าวคือ  จำกัดอยู่เฉพาะรุ่ก่นของการละหมาด  2  รอกอะฮฺ  นั้น  ฉนั้นการคั่นเพียงเล็กน้อยที่มีขนาดหรือเวลาไม่นานเท่ากับการละหมาด  2  รอกอะฮฺก็ถือว่าไม่มีผลเสียแต่อย่างใด  (อ้างแล้ว  เล่มที่  2  หน้า  83,84)  ซึ่งเมื่อพิจารณาตามเนื้อหาข้างต้นแล้ว  การนั่งระหว่าง  2  คุตบะฮฺของค่อตีบและการซ่อละหวาตของบิล้าลหรือการอ่านซูเราะฮฺอัลอิคล๊าซนั้นไม่น่าจะกินเวลาเท่ากับการละหมาด  2  รอกอะฮฺแต่อย่างใด

ดังนั้นการระบุว่าจะต้องมีระยะเวลาอย่าให้นานเกินกว่าการอ่านซูเราะฮฺอัลอิคล๊าซฺ  1  ต้น  ถ้าเกินถือว่าขาดความต่อเนื่อง  (มุวาล๊าตฺ)  จึงเป็นคำกล่าวที่ออกจะเกินเหตุมากไป  เพราะระยะเวลาในการละหมาด  2  รอกอะฮฺสั้น  ๆ  นั้นน่าจะพอสำหรับการอ่านซูเราะฮฺอัลอิคล๊าซฺ  หรือ  ซอละหวาตได้มากกว่า  1  ครั้ง  (1  จบ)  ด้วยซ้ำไป  อย่างไรก็ตามอาจจะมีทัศนะของนักวิชาการบางท่านระบุไว้อย่างที่คุณกล่าวมา  แต่ก็เป็นเพียงทัศนะนั่นเอง  ทั้งนี้มาตรฐานของการคั่นที่ยาว  ซึ่งจะทำให้ขาดความต่อเนื่องในการคุตบะฮฺและทำให้การคุตบะฮฺใช้ไม่ได้นั้น  นักวิชาการถือเอาระยะความนานตามหลักจารีต  (อุรฺฟ์)  เป็นเกณฑ์ดังที่กล่าวมาข้างต้นนั่นเอง

والله أعلم بالصواب