อาจารย์อาลีครับ
ผมเห็นโต๊ะครูหลายคน ไม่ว่าจะสำนักไหน กลุ่มไหน ในประเทศไทยทำไมพอมีความคิดเห็นไม่ตรงกัน ไม่ว่าเรื่องอะไรก็แล้วแต่ ทำไมไม่ไปคุยให้เครีย รึไม่ก็ไปนั่งคุยกันก่อนในวงแคบๆให้เข้าใจกันก่อนว่าเรื่องที่ขัดแย้งหรือที่สอนชาวบ้านตาดำๆนั้น นบีว่าอย่างไร สลัฟว่าอย่างไร แล้วค่อยมาสอนชาวบ้าน แต่เที่ยวไปอ้างโน้นอ้างนี่ พาดพิงคนโน้นทีคนนี้ทีว่าโต๊ะครูคนนั้นสอนผิด สอนเพี้ยน ลำพังพวกเขานั้นไม่เท่าไรหรอก แต่ชาวบ้านนี่สิ บอกตามตรงว่าสับสน ชาวบ้านบางคนถึงขั้นประชดว่า กูไม่ฟัง ไม่เรียนมันแล้ว ไม่รู้อันไหนผิดอันไหนเพี้ยน ไม่ชงไม่เชื่อมันแล้ว" แต่สำหรับผมนั้นแน่นอนว่าสัจธรรมมันก็คือสัจธรรม ฉะนั้นอยากถามอาจารย์ว่า บรรดาสลัฟฟุศศอและห์ เมื่อเขาวินิจฉัยขัดแย้งกันในประเด็นเดียวกัน หลักฐานเดียวกัน พวกเขาเหล่านัันมีวิธีการอย่างไร?เพื่อไม่เกิดความวุ่นวาย สับสนหรือฟิตนะห์ในสังคม ไม่ว่าจะนั่งคุยกัน หรือโต้กัน มีบ้างไหม ประเภทที่ว่าไปปราศัยโจมตีอีกฝ่ายหนึ่งอย่างเสียๆหายๆ กะแหนะกะแหนดูถูก แล้วมีบ้างไหมบรรดาสี่อิหม่าม เขามีวิธีการยังไร ทั่่งๆที่บางประเด็นในการฟัตวาของพวกเขาก็ไม่ได้เหมือนกัน มีตัวอย่างไม่ครับอาจารย์ในการไกล่เกลี่ย ประณีประณอม
ส่วนบ้านเมืองเรา บอกเลยว่าเพลียสุดๆ สายเก่านะไม่เท่าไร แต่สายใหม่นี่สิ สะระนัว นะซิกาบูเลยล่ะ ทุกวันนี้ก็ได้แต่ดุอาอ์ให้อยู่ในหนทางที่ถูกต้องที่สุด ให้การงานต่างๆได้รับการตอบรับจากอัลลอฮ์ ใครจะว่าอะไรก็ชั่ง ผมทำดีที่สุดของผมแค่นี้
ขอมะอัฟ และญะซากั้ลลอฮ์นะครับที่มีพื้นที่ให้ผมได้ระบายความรู้สึก สุดท้ายผมขอให้อาจารย์สุขภาพแข็งแรง ยืนหยัดทำงานศาสนา สืบทอดเจตนารมณ์ของท่านร่อซูลอย่างมั่นคงตลอดไป
วัสลามครับ